Depressief door de mannenpil: Clint Witchalls

Voor wie last heeft van andere soorten van hormonale anticonceptie.
Plaats reactie
Claudia
Site Admin
Berichten: 859
Lid geworden op: 16-12-2007 20:07

Depressief door de mannenpil: Clint Witchalls

Bericht door Claudia » 19-02-2008 16:25

Clint Witchalls deed mee aan een test inzake de mannenpil. Ook hij kreeg last van bijwerkingen :wink: Dat is dus niet alleen aan ons vrouwen voorbehouden :wink:
Lees hier zijn relaas:

Mijn ervaringen met een klinische trial voor de mannenpil
Clint Witchalls
Ik ben al jaren een vasectomie aan het uitstellen en toen ik iets las over een klinische trial voor een ‘mannenpil’ was ik geïntrigeerd. Helaas stond de trial op het punt om te worden afgeblazen omdat er zich niet voldoende vrijwilligers hadden aangemeld. Ik belde het ziekenhuis en zei dat ik me als vrijwilliger op wilde geven.
De ‘pil’ was eigenlijk een progestageenimplantaat, aangevuld met een testosteroninjectie. Waar ik niet aan had gedacht, was dat alle klinische trials gerandomiseerd, dubbelblind en placebogecontroleerd zijn. Dat wil zeggen dat ik dus mogelijk een placebo zou krijgen. De arts legde uit dat mijn vrouw en ik het anticonceptiemiddel dat we nu gebruikten, zouden moeten blijven gebruiken.
Toch schrok dit alles me niet af. De afgelopen jaren leed ik aan ernstige hypochondrie. Bij deze trial zou een arts mijn gezondheid wekelijks zeer zorgvuldig controleren. Alles van mijn botdichtheid tot het niveau C-reactief proteïne in mijn bloed zou nauwkeurig worden onderzocht. Ik tekende het contract voor een trial van 18 maanden waarvoor ik £1200 betaald zou krijgen.

De eerste maanden verliep alles prima, maar daarna begon mijn stemming pieken en dalen te vertonen. Op het ene moment voelde ik me kwetsbaar en gevoelig, het andere moment agressief en verward. (Ik nam aan dat het progestageen het eerste veroorzaakte en het testosteron het laatste.) Er was natuurlijk een kans dat ik aan de controlegroep was toegewezen en dat de symptomen volledig psychosomatisch waren.

Na verloop van tijd werd mijn stemming steeds slechter. Ik maakte een afspraak met het ziekenhuis om het progestageenimplantaat te laten verwijderen. De arts zei dat het waarschijnlijk niet het gevolg was van de hormonen. Wat ik beschreef was een klinische depressie. Hij schreef me Prozac voor. Ik was wantrouwig en ging voor een second opinion naar mijn huisarts.
Hij zei: ‘Ik ben het eens met de diagnose’. ‘Je hebt een schoolvoorbeeld van een klinische depressie.’ Hij zei verder nog dat het mogelijk was dat de hormonen de depressie hadden teweeggebracht.

De Prozac werkte. Ik bleef Prozac slikken tot het progestageenimplantaat een aantal maanden later werd verwijderd. Hoewel de depressie niet is teruggekomen, krijgt 75 procent van de mensen die een depressie hebben gehad binnen 10 jaar weer een depressie. Ik ben constant bang dat mijn depressie terugkomt.

Ik ben niet boos op de artsen die de trial uitvoerden - ik denk dat ze in goed vertrouwen handelden - ik ben echter wel verbaasd dat niemand eraan heeft gedacht om de vrijwilligers naar hun geestelijke gezondheid te vragen voordat ze het toestemmingsformulier tekenden. Wat ik nu weet, is dat hypochonders tien keer meer kans hebben om een depressie te krijgen dan iemand die geestelijk gezond is. Als ik dat toen had geweten, had ik niet getekend.

Ondanks wat er gebeurd is, heb ik het vertrouwen in klinische trials niet verloren. Als je nieuwe medicijnen wilt, zul je moeten accepteren dat ze op mensen moeten worden getest. Wanneer je een medicijn gebruikt in een trial, weet je niet honderd procent zeker of je er niet aan dood gaat. We kunnen niet in een risicoloze maatschappij leven, maar we moeten wel voortdurend proberen de risico’s beter te leren begrijpen. Omdat we menselijk zijn, schieten we soms tekort.
• Clint Witchalls heeft een boek geschreven over zijn ervaringen met de trial: The Pill and I.

Mo, bedankt voor je vertaling :D
Moeder van 4 kinderen, drie keer Mirena (in 2001, 2003 en 2007)

Plaats reactie