Fragment uit 'Screaming to be heard' over hartkloppingen

Hier vind je informatie over hormonale disbalans, en goede links
Plaats reactie
mo
Expert
Berichten: 597
Lid geworden op: 03-01-2008 10:55

Fragment uit 'Screaming to be heard' over hartkloppingen

Bericht door mo » 16-03-2010 12:46

Screaming to be heard - Elizabeth Lee Vliet

Hoofdstuk 13 oestrogeen en je hart niet alleen een menopauzeprobleem
Cardiovasculaire symptomen en aandoeningen vele variaties
p. 343-346

Hartkloppingen, dat fladderende of bonkende gevoel in de borstkas dat behoorlijk verontrustend en eng kan zijn, komen redelijk vaak voor als onderdeel van de reactie van het hart op de effecten op de hersenen van afnemend oestrogeen in de perimenopauze en de menopauze. Uit talrijke studies blijkt dat hartkloppingen optreden bij tussen de 40 en 60 procent van de vrouwen in de premenopauze en perimenopauze tijdens de momenten in de menstruatiecyclus wanneer het oestradiolniveau daalt (dagen waarop je bloedt en rond de eisprong). Voor ongeveer 15 tot 20 procent van de vrouwen zijn hartkloppingen mogelijk het enige symptoom als aanwijzing voor de afname van oestradiol. Maar de aanwezigheid van hartkloppingen betekent niet noodzakelijkerwijs dat je een cardiovasculaire aandoening hebt. Hartkloppingen kunnen optreden als reactie van het hart op de stoten adrenaline in de hersenen die zich voordoen bij dalingen van oestradiol. De verhoogde hartslag is een normaal onderdeel van de vecht-of-vluchtreactie; de hersenen sturen een signaal naar andere organen dat iets snel verandert en uit balans is. Hartkloppingen kunnen ook optreden bij bepaalde soorten goedaardige hartaandoeningen zoals mitralisprolaps of bij mogelijk ernstige hartaandoeningen zoals boezemfibrilleren. Bij uiteenlopende aandoeningen als bloedarmoede en hyperthyroïdie (te snel werkende schildklier) kunnen zich ook hartkloppingen voordoen via weer andere mechanismen. Een paniekstoornis is een biologische toestand van een te hoge, en onregelmatige, productie van adrenaline-achtige verbindingen in de hersenen die hartkloppingen kan veroorzaken zoals ik heb beschreven voor hormoonveranderingen. Dus hartkloppingen als symptoom kunnen vele verschillende oorzaken hebben. Sommige oorzaken zijn gewoon normale reacties, maar sommige oorzaken van hartkloppingen duiden op ernstigere aandoeningen. En de beste behandeling zal verschillend zijn, afhankelijk van de specifieke oorzaak.
Toch wordt het symptoom van hartkloppingen niet vaak als een mogelijk endocrien probleem gezien dat wordt veroorzaakt door dalend oestradiol of te veel schildklierhormoon. Als vrouwen medisch worden onderzocht vanwege hartkloppingen, worden ze meestal onderzocht door een internist of een cardioloog, die met cholesterolcontrole (d.m.v. bloedtesten), lichamelijk onderzoek, elektrocardiogrammen en inspanningstesten kijken of er een hartaandoening is. Als er bij deze testen niets abnormaals wordt gevonden, krijgen de vrouwen waarschijnlijk te horen dat stress of angst de oorzaak van hun symptomen is. De meeste vrouwen wordt niet verteld dat hun symptomen te maken kunnen hebben met menopauzale hormoonschommelingen. Doorgaans worden dus geen bloedtesten uitgevoerd om het FSH- en oestradiolniveau te bepalen. CC vertelt over haar ervaringen. CC was 39 jaar toen ze op mijn spreekuur kwam. Ze beschreef

...vreselijk bonkend gevoel in mijn borstkas en het voelt of mijn hart door mijn borst naar buiten komt zetten, het doet zelfs pijn wanneer hij zo hard klopt. Vervolgens verdwijnt het een tijdje en plotseling komt het weer terug. Het lijkt ’s avonds erger te zijn en het vreemde is dat ik er geen last van heb wanneer ik aan het joggen ben. Mijn arts heeft een elektrocardiogram gemaakt en zei dat er niets mis was met mijn hart; hij zei dat ik gewoon te hyperactief en veeleisend ben en dat ik me moet ontspannen. Maar ik heb nu weinig stress, mijn leven is prima in orde, behalve dat ik wil weten wat dit is, want het doet pijn.

CC had geen voorgeschiedenis van gezondheidsproblemen, ze rookte niet, dronk zelden alcohol, gebruikte geen drugs en nam regelmatig deel aan recreatieve lopen van vijf kilometer, naast haar dagelijks joggen. Afgelopen jaar was ze meer hard gaan lopen, tussen de tien en zestien kilometer per dag, meestal zes dagen per week. Ze meldde dat ze lactose-intolerantie had en dat ze ongeveer tien jaar geleden zuivelproducten uit haar dieet had geschrapt. Met al haar lichaamsbeweging dacht ze niet dat ze calciumsupplementen nodig zou hebben. Ze zag er gezond en behoorlijk fit uit en ik kon geen andere problemen of symptomen vinden bij het doorlopen van de normale medische controlelijst.
Ze menstrueerde nog en bij haar recente jaarlijkse uitstrijkje was haar verteld “Alles is prima in orde”. Toen ik haar meer vragen stelde over haar menstruaties, zei ze dat haar menstruaties veel lichter waren en minder frequent sinds ze de afgelopen twee jaar meer was gaan hardlopen. Ik vroeg haar of het bonken van haar hart verband hield met haar menstruatiecyclus. Ze zei “Nou, nu je het vraagt, het is me wel opgevallen dat het een dag of twee voor ik ongesteld wordt heel erg wordt. Dat duurt een paar dagen en dan is het weer weg. Soms gebeurt het midden in de maand weer en dan verdwijnt het weer. Op andere momenten is het er af en toe op een onregelmatige manier.” Uit volledig medisch onderzoek, waaronder een schildklier- en een cholesterolonderzoek, en een holterregistratie van haar hartactiviteit gedurende 24 uur, kwam niets bijzonders. Op de eerste dag van haar menstruatie, wanneer de hartkloppingen het ergst waren, was haar oestradiolniveau 23 en haar FSH 2,0. Het lage FSH-niveau in combinatie met het lage oestradiolniveau komt regelmatig voor wanneer vrouwen de hormonale functie van hun eierstokken onbewust hebben onderdrukt door aanzienlijk meer te gaan sporten. Ik vermoedde dat ze door haar eetgewoonten en de wijzigingen in haar menstruatiepatroon en -bloedverlies mogelijk al last had van botverlies. Ik stelde voor dat ze haar botdichtheid zou laten testen. Ze schrok toen ze erachter kwam dat ze op 39-jarige leeftijd een botdichtheid had die een standaarddeviatie onder de ondergrens van normaal voor haar leeftijd lag.
Toen we al haar gegevens naliepen, legde ik uit dat haar hormoonniveaus behoorlijk laag waren en dat ik dacht dat de daling van oestradiol elke maand voor haar menstruatie waarschijnlijk zorgde dat er een uitbarsting van adrenaline in de hersenen was die haar hartslag verhoogde. Omdat ze sommige maanden deze hartkloppingen ook halverwege haar cyclus had, vertelde ik haar dat ik dacht dat haar hart hetzelfde reageerde wanneer haar oestradiol daalde bij de ovulatie. Op basis van haar voorgeschiedenis vermoedde ik dat ze niet elke maand ovuleerde en hierdoor begreep ze beter waarom ze niet elke maand halverwege haar cyclus hartkloppingen had. Ik dacht dat haar botverlies zich geleidelijk had ontwikkeld door het verminderde inname van calcium en door de afname van oestrogeen toen haar intensievere sportbeoefening haar menstruatiepatroon veranderde en haar algehele lichaamsvetpercentage afnam. Ze had geen ernstige onderliggende hartaandoening die haar hartkloppingen veroorzaakte.
Nadat we al haar opties en keuzen hadden bekeken, koos ze voor een lichte anticonceptiepil (met minder progestageen) om haar hormoonbalans te verbeteren, haar botmassa te behouden en de oestrogeendaling bij de menstruatie te vermijden waardoor ze hartkloppingen kreeg. En uiteraard gaf ik haar ook het advies om calcium- en magnesiumsupplementen te gaan gebruiken om verder botverlies te voorkomen. Sindsdien gaat het enorm goed met haar en was het niet meer nodig om langs te komen, omdat ze geen hartkloppingen meer had.

Plaats reactie