Wendymarie's verhaal

Hier vind je de vertalingen van ervaringen van andere vrouwen
Plaats reactie
Claudia
Site Admin
Berichten: 859
Lid geworden op: 16-12-2007 20:07

Wendymarie's verhaal

Bericht door Claudia » 29-12-2007 20:01

"Ik ben 32 jaar en moeder van 1 kind. Ik heb de Mirena laten plaatsen in mei 2003. In het begin had ik veel last van krampen en wat bloedverlies, maar niet ernstig. Ik dacht echt dat het een grote uitkomst voor me zou zijn. Ik hoefde me niet druk te maken over anticonceptie, en dat voor vijf jaar. Dat was prachtig. Ik was verloofd en we waren nog niet klaar voor nog een kind. Ik had een zoon van 7 (hij is nu 12). Ik heb dit produkt aanbevolen bij vriendinnen en familie. Ik heb zelfs mijn zus er van overtuigd om deze spiraal te nemen vier maanden geleden, nadat haar dochter was geboren, omdat het zo'n succes was voor mijn man en mij.

In de afgelopen maanden viel het me op dat ik misselijk was, bijna iedere dag, gedurende 2 a 3 maanden. Voor en na het eten, praktisch de hele tijd. Op sommige dagen wilde ik niet eten, en wanneer ik wel at, kon ik maar een half bord op. De eerste vraag van iedereen was steeds: 'ben je zwanger?' Natuurlijk was mijn antwoord altijd: nee natuurlijk niet. Ik heb een spiraal. Ik kan niet zwanger zijn. Ik had geen andere zwangerschapsverschijnselen dan de misselijkheid en af en toe stemmingswisselingen, en zo nu en dan pijn in mijn linkerzijde, vlak bij mijn eierstokken. Ik maakte me zorgen omdat ik dacht dat er iets ernstig mis was, omdat ik wel eens verhalen had gehoord en gelezen over mensen met soortgelijke problemen die kanker bleken te hebben. Ik maakte een afspraak met mijn huisarts (12/11/07) en mijn gynaecoloog (04/12/07). Ik dacht dat er iets mis was met mijn maag. Mijn huisarts gaf me antibiotica en medicijnen tegen maagzuur/indigestie (dat hielp wel iets tegen de misselijkheid, maar die kwam terug nadat de antibiotica op waren) en zei dat ik een infectie had.
Hij liet mijn bloed en urine onderzoeken, en liet zelfs een CT scan van mijn buik maken. Alle uitslagen waren normaal, maar ik bleef last van misselijkheid houden. Mijn huisarts schreef me phenagin voor en raadde me aan om een gastro-enteroloog te bezoeken. Deze afspraak staat gepland voor 20 december 07. Ik begon me een hypochonder te voelen (iemand die ziektevrees heeft). Naast de misselijkheid, had ik steeds het gevoel dat ik in tranen kon uitbarsten. Ik kon een boek lezen of iets op de radio horen en wilde dan huilen. Ik voelde me zo stom. Iedereen waar ik er mee over sprak zei dat ik waarschijnlijk depressief was. Maar het probleem was dat ik me niet depressief voelde. Ik heb eerder tegen een depressie gevochten. Ik heb jarenlang antidepressiva geslikt. Ik voelde me nu niet hetzelfde als hoe ik me toen voelde. Er waren dagen dat ik gewoon zat te wachten tot ik dood zou gaan. Niet dat ik dood wilde, maar het voelde alsof ik dood zou gaan. Ik wilde alleen nog maar slapen en was altijd moe. Mijn lichaam was overgevoelig voor pijn, mijn hoofd, mijn armen, overal. Mijn man en ik hadden nauwelijks nog sex, misschien eens per 2 a 3 maanden als hij geluk had. Ik voelde me verplicht om het voor hem te doen want elke keer als hij het probeerde was ik niet in de stemming of voelde me niet goed, wat ik toeschreef aan de 63 kilo gewichtstoename die ik in de afgelopen vijf jaar had gekregen.

Mijn afspraak met de gynaecoloog was na alle andere onderzoeken die mijn huisarts had laten doen. Deze afspraak was in hoofdzaak voor een jaarlijks uitstrijkje, en het was een nieuwe arts. Ik noemde de problemen met mijn maag niet, omdat mijn huisarts had gezegd dat hij niet dacht dat de problemen met mijn maag gerelateerd waren aan de problemen in mijn bekkengebied. Mijn spiraal moest er uit in maart 2008. Ik besloot, omdat ik er toch al was, en omdat mijn man al een afspraak voor een sterilisatie had staan in de komende maanden, de dokter te vragen om de spiraal te verwijderen, zodat ik niet een extra afspraak hoefde te maken. Ik vertelde haar over de pijn in mijn zij, vlak bij mijn eierstokken. Ze liet een echo maken om problemen uit te sluiten. Dit bleek ook allemaal normaal te zijn.

Ik kwam die avond thuis nadat ik bij de gynaecoloog was geweest en merkte dat ik me beter voelde. Het was een schok voor me, en ik dacht dat ik het me verbeeldde. Het is nu iets meer dan een week geleden sinds de mirena is verwijderd. Ik besloot om op het internet te gaan zoeken, om te zien wat ik de komende tijd kon verwachten. Bijvoorbeeld hoe lang het zou duren voordat mijn cyclus weer normaal zou verlopen. Eerst kon ik er niks over vinden. Alle informatie die ik vond ging over wat te verwachten nadat de spiraal was ingebracht. Ik veranderde mijn zoektermen en ik was zeer verbaasd over wat ik vond. Ik kwam op deze blogsite, www.curezone.org terecht. Ik vond enorm veel vrouwen die sommige van dezelfde symptomen hadden als die ik had. Van sommige wist ik niet eens dat dat een probleem kon zijn voor anderen, of dat het bijwerkingen van de mirena konden zijn. Ik werd zo kwaad toen ik sommige van die berichten las. Waarom vertelde niemand ons dat dit kon gebeuren, of dat het ook maar een mogelijkheid was dat dit kon gebeuren? Ik zou dit product zeker niet aanbevolen hebben bij mijn vriendinnen, laat staan mijn eigen zus, als ik had geweten dat het dit met mij zou doen.

Nu is het een week geleden dat de mirena is verwijderd, en de misselijkheid is bijna helemaal verdwenen, en ik voel me zo veel beter. Ik heb niet zo veel van de problemen meer die ik voor die tijd had. Het voelt niet meer alsof ik dood ga. Ik ben nog steeds moe, maar ik denk dat dat ook komt door de 90 kilo overgewicht, waarvan ik het meeste ten tijde van de mirena heb gekregen. Ik zou nooit hebben kunnen denken dat dit me deze problemen zou gaan opleveren. Ik hoop dat hierdoor anderen meer bewust van de bijwerkingen zullen worden, en beter geïnformeerd zullen zijn voordat ze de mirena laten plaatsen.
Mijn arts heeft me verteld dat de hormonen in mijn baarmoeder zouden blijven. Ik koos voor de spiraal omdat ik aan de pil was geweest, de depo spuiten, en verschillende andere vormen van anticonceptie. Ik had veel research gedaan voordat ik de mirena nam. Blijkbaar niet genoeg omdat, ook al heeft het er voor gezorgd dat ik niet zwanger raakte, het me heel veel problemen heeft opgeleverd die ik niet had hoeven te hebben. Dagen moeten missen op mijn werk omdat mijn maag van streek was, en de doktersrekeningen om uit te vinden wat er mis was met mij. Het kwam er allemaal op neer dat ik alleen maar dat kleine ding uit mijn lijf hoefde te laten halen.

En terwijl ik meer en meer berichten op dit forum lees, denk ik na over andere dingen die in de afgelopen 4,5 jaar gebeurd zijn. Mijn arts was er zo zeker van dat ik carpaal tunnel syndroom had, en stuurde me naar de neuroloog. Gevoelloosheid in mijn beide armen, soms ook in mijn benen. Hij deed tests voor carpaal tunnel syndroom maar er werd niets gevonden en hij kon de gevoelloosheid in mijn handen, armen, benen en voeten niet verklaren. Hij gaf me medicijnen tegen de zenuwpijn en de gevoelloosheid ging weg. Ik vraag me nu af of dat ook door de mirena is gekomen, gezien de berichten die ik hier heb gelezen. Ook hoofdpijn, stemmingswisselingen, verlies van libido (ik was voor de mirena een nymphomaan, ik dacht dat het van het huwelijk en de leeftijd kwam, maar sinds de mirena is verwijderd wil ik alleen nog maar sex met mijn man hebben), boos op mijn man en mijn gezin zonder duidelijke redenen. Ik heb in de afgelopen 2 jaar ongeveer 8 keer met een echtscheiding gedreigd om kleinigheden. Ik vertelde mijn man over de berichten die ik hier heb gelezen en hij zegt dat het hem allemaal heel bekend voor komt. "

Dit bericht van Wendymarie vind je terug op http://www.curezone.com/forums/am.asp?i=1062846
Moeder van 4 kinderen, drie keer Mirena (in 2001, 2003 en 2007)

Plaats reactie