Spiraaltje eruit, andere anticonseptiemiddelen erin

Hier kun je beschrijven hoe het sinds de verwijdering van de Mirena met je gaat. Post hier al je updates!
Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

Bericht door Wipkip » 30-09-2011 19:27

Hey dames!

Renaat, ik ben zo blij voor je! Nu gaan we zien of jij net zo hard vooruit gaat als Lady en ik! Want hoe ongelofelijk zijn deze enorme vooruitgangen? Gelukkig hebben we een mooie nazomer, want nu kunnen wij er tenminste ook van genieten! :) Het "verslonsde" uiterlijk van mij is ook echt iets van de laatste tijd trouwens.

Ik ben gisteravond uit eten geweest met vrienden, niks aan de hand maar halverwege de avond voelde ik even een vleugje van paniek. Ik heb flink ingeademd en toen ging het weer weg. Echt een nawee van de hormonen. Iedere ochtend ben ik nog heel zenuwachtig, maar rond 10-en is dat weg. De rest van de dag ben ik dan gewoon de oude. Slapen gaat nog wel slecht, al kom ik wel heel makkelijk in slaap. Mijn eetlust is 's avonds helemaal terug, alleen 's ochtends kan ik nog niet eten (vanwege de zenuwen).

Update vooruitgang na 3 dagen:

Eetlust bijna helemaal terug; intollerantie voor geuren is voorbij, huilbuien voorbij, paniekaanvallen voorbij, hyperventileren voorbij, angstig/doemdenken voorbij, wazig zien is nog steeds aanwezig, puistjes/blaasjes op mijn hoofdhuid zijn verdwenen, migraine voorbij, slapeloosheid is helaas nog steeds aan de orde, depressie voorbij, slechts enkele keren per dag een stemmingswisseling, opvliegers voorbij, lusteloosheid voorbij, minder zin in vrijen voorbij, geen zin om iets te doen voorbij, pijn bij het vrijen voorbij, helaas nog wel bloeden na het vrijen.
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

Bericht door Wipkip » 02-10-2011 19:17

Zo, het weekend is bijna voorbij en ik voel me redelijk rustig. Vandaag heb ik vitamine B gekocht, ik las in dit forum dat dat kan helpen om je hormonale disbalans te herstellen.. We zullen zien.

Gisteravond was ik knorrig en heel erg moe (slaaptekort) en bozig. Heel apart, omdat die eigenlijk niet op mijn klachtenlijstje stonden natuurlijk.. Ik slaap nog steeds zeer slecht: heel kort en dan voel ik me als ik wakker wordt lichtelijk gejaagd, zo van: ik MOET iets gaan doen, anders zijn dit verloren uren(??) Compleet onlogisch. Na een uurtje gaat het dan weer, maar dan kom ik niet meer in slaap natuurlijk, komt wel goed uiteindelijk natuurlijk..
Ik bloed nog steeds heel heftig tijdens en na de seks. Heel irritant, gisteren was het zo erg dat we alles maar meteen in de was hebben gegooid. Heel romantisch (..)
Het rustige wat ik vlak na mijn verwijdering had is er wel vanaf. Al ben ik wel veel rustiger dan vorige week, maar ik merk dat ik nog lang niet de oude ben. Ik heb met mijn vriend een schaal opgesteld: vorige week was het ergste:100, nu voel ik me 40. (0 is dus normaal)


PS Ik sprak vandaag een goede vriendin die ik al een tijdje niet had gezien, want geen puf voor gehad, en zij zei dat ze mijn verhaal herkent! Huilen, paniek, hyperventileren, ook de laatste tijd. Bleek dat ze de Diane slikt, ik heb meteen gezegd dat ze ermee moet kappen, hahaha. Hopelijk scheelt dat een beetje voor haar..
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

Renaat
Ervaren Forumlid
Berichten: 27
Lid geworden op: 16-09-2011 22:42

Bericht door Renaat » 02-10-2011 20:42

Ja ..het weekend is inderdaad (bijna) voorbij.
Heb zaterdag gewerkt en dat ging wel goed, toch steeds een raar gevoel van gejaagdheid en rust, rare combinatie en daardoor lastig mee om te gaan.
Ook omdat ik vandaag mijn dochtertje weer ging halen, wil er graag volledig voor haar zijn maar de disbalans zorgt voor onrust als ze er is. Waarschijnlijk willen we ook te snel?!? :cry:

Vanmiddag een barbecue bij mijn ouders.
Mijn zus was er ook en die zat wat in de put, behoorlijk gezakte baarmoeder (te veer voor iemand van haar leeftijd) en een cyste op de baarmoedermond...je raad het al?..Inderdaad..Mirena is wat ze al 7 jaar heeft en de gezakt baarmoeder ongeveer een jaar of 5..
Geen idee of de Mirena ook daar invloed op kan hebben maar de cyste is wel bekend en dat wist ze niet.

@LiekeG
Goed dat je zo bezig bent met het letten (en daardoor passen) op jezelf en vooral fijn dat je vriend je erin bij staat.
Wel vervelend van de bloedingen nog. Ik verlies niet echt bloed, heel soms iets aan slijm maar is te doen met een inlegkruisje. Vraag me wel af wanneer de eerste 'normale menstruatie terug komt en de hoofdpijn weg gaat. Ik schat in dat ook mijn wat stijve nek een oorzaak is van de hoofdpijn. Zit nogal in een wat stress situatie en dat speelt uiteraard ook mee.

Morgen is het weer maandag en ik heb ff geen zin.
Die buien zijn nog niet weg en dat is jammer..
Ben 'het' zat..zo'n gevoel is het..alles 'zat' zijn..geen zin....in niks...overal klaar mee zijn..bah..
Ik hoop me snel wat beter te voelen, vooral wat de hoofdpijn aan gaat en de vermoeidheid, het 'zat' zijn...
Vanavond maar vroeg naar bed dat helpt meestal iets en inderdaad is de vitamine B geen slecht idee.

Sterkte verder meis..
Knuf!

Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

Bericht door Wipkip » 03-10-2011 07:58

Om 6 uur wakker en niet meer kunnen slapen. Af en toe dommel ik even weg, maar dan schrik ik na een paar seconden weer wakker van mijn eigen (enge) gedachten. Ik voel me gejaagd, angstig, te misselijk om iets te eten, maar mijn buik rommelt wel (mijn vriendin zei gisteren dat dat hormonaal klinkt omdat zwangere vrouwen ook vaak misselijk zijn), vind alles sterk ruiken en ben aan de diarree (lekker praatje he? Maar wel zo eerlijk ;)). De ademhalingsoefeningen werken niet, ik blijf in een stadium van paniek. Ik voel me zo opgesloten in mijn hoofd, in dit gevoel. Ik heb het gevoel alsof ik alle dingen die normale mensen doen niet aankan. De tranen die ik nu heb zijn van wanhoop, niet langer meer van paniek: hoe lang gaat dit nog duren?

Mijn vriend is zo lief, maar ik ben daardoor ook zo bang, want hoe lang trekt hij dit nog? We zijn pas een half jaar samen en hij is zo fantastisch en lief en dan heeft hij een of ander raar vriendinnetje dat constant depri is, of huilt, of ongelukkig. Natuurlijk zijn er ook goede momenten waarop hij me aan het lachen maakt en het superleuk is. Maar als ik slechts een klein beetje naar het negatieve neig kan ik alleen maar denken: hij is veel te goed voor mij, ik moet meer mijn best doen. Dan ga ik forseren en dan gaat het weer fout. Ik leun nu zo zwaar op hem en mijn moeder. Als hij er niet zou zijn, dan was ik rijp voor het gesticht denk ik. Gisteravond had ik ook een dip, de zin in seks was compleet weg, ik moest zelfs huilen toen we gingen zoenen. Gelukkig maakte hij me even aan het lachen, we hebben even gepraat en het was weer helemaal over. Ik word gek van die stemmingswisselingen!

De psych zegt dat ik verlatingsangst heb en perfectionistisch ben en dat ik me daarom zo voel en dat het grotendeels ligt aan mijn relatie met hem. Tsja.. natuurlijk ben ik bang dat hij weggaat, dit forum staat vol met verhalen van vrouwen wiens man wegging omdat ze het niet meer trokken. Maar ik ben voor zoveel meer dingen bang: een e-mail sturen naar iemand om me af te melden voor een actviteit, bang om "iets" te missen, bang om alleen thuis te zijn met mijn eigen gedachten.. Bang dat dit een gewone depressie is en het niet aan de mirena ligt: ik heb op een website gelezen dat je het verschil tussen en depressie en een postnatale depressie is dat je bij de eerste afvalt en de tweede aankomt. Dit is natuurlijk onzin, want ik heb geen postnatale depressie (of telt de mirena die er uit is gehaald als een baby?!?), maar dan trek ik meteen de lijn tussen mijn klachten en P.D. klachten. *zucht*

Ik hoop op Renaates citaat:
Waarschijnlijk willen we ook te snel?!?
Die combinatie snap ik wel van rust en gejaagdheid (al heb ik geen last van migraine, echt heel rot voor je!), dat heb ik ook. Heel vervelend. Ik houd jullie op de hoogte van mijn wel en wee. Meer wel dan wee in de toekomst hopelijk!
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

Renaat
Ervaren Forumlid
Berichten: 27
Lid geworden op: 16-09-2011 22:42

Bericht door Renaat » 03-10-2011 08:32

LiekeG

Het lijf heeft echt ff de tijd nodig om te wennen maar ook je hoofd.
Je wil zo graag weer 'goed' zijn dat je te hard je best doet om te focussen wat je niet wil, i.p.v. te kijken wat je wel wil en vooral wie je bent! Je bent een toppertje! Je hebt de juiste stappen genomen voor verbetering en daardoor opweg daar naartoe! Gun jezelf ff die ruimte en vooral ook die tijd. Dagen of uren mogen ook ff rot of lastig zijn. Kijk er ff naar en vraag jezelf wat jij nodig hebt, een arm om je heen? Kopje thee? Wandeling? Gewoon ff huilen? Het geeft niks! Je bent een mens, geen robot!

Stel jezelf de volgende vragen bij je gedachten:
-is dit waar wat ik denk?
-weet ik absoluut zeker dat dit waar is? (bijv. Dat jou lieve behulpzame vriend bij je weg zou gaan)
-wat doen deze gedachten met mij?
-wie zou ik zijn zonder deze gedachten??

En als laatste...
Verander de naam van je vriend of wie dan ook, eens in je eigen naam..
Bijvoorbeeld:
Ik ben bang dat mijn vriend bij me weg gaat als ik zo door blijf gaan.
-ik ben bang dat ik bij mezelf weg ga als ik zo door blijf gaan-
Of..
Ik hang erg aan mijn vriend en mijn moeder deze dagen..
-ik hang erg aan mezelf deze dagen..

Heel veel sterkte meid!
Denk aan je.. Je doet het goed... Maar wil niet te snel!

Knuffel!
Renaat

Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

Bericht door Wipkip » 03-10-2011 08:48

Heel erg bedankt voor je reactie, ik zat inderdaad net even hartverscheurend te janken zonder rede. Ik wil gewoon zo graag weer die leuke meid zijn die ik was voor het spiraaltje. Ik push mezelf wel een beetje. Je hebt helemaal gelijk, ik ga rustiger aan doen en ga proberen je tips toe te passen.

Maar hoe gaat het verder met jou, afgezien van je hoofdpijn/migaine? Zijn er al klachten verdwenen?
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

lady d.
Ervaren Forumlid
Berichten: 64
Lid geworden op: 19-09-2011 14:03

Bericht door lady d. » 03-10-2011 11:32

Renaat schreef:LiekeG

Het lijf heeft echt ff de tijd nodig om te wennen maar ook je hoofd.
Je wil zo graag weer 'goed' zijn dat je te hard je best doet om te focussen wat je niet wil, i.p.v. te kijken wat je wel wil en vooral wie je bent! Je bent een toppertje! Je hebt de juiste stappen genomen voor verbetering en daardoor opweg daar naartoe! Gun jezelf ff die ruimte en vooral ook die tijd. Dagen of uren mogen ook ff rot of lastig zijn. Kijk er ff naar en vraag jezelf wat jij nodig hebt, een arm om je heen? Kopje thee? Wandeling? Gewoon ff huilen? Het geeft niks! Je bent een mens, geen robot!

Stel jezelf de volgende vragen bij je gedachten:
-is dit waar wat ik denk?
-weet ik absoluut zeker dat dit waar is? (bijv. Dat jou lieve behulpzame vriend bij je weg zou gaan)
-wat doen deze gedachten met mij?
-wie zou ik zijn zonder deze gedachten??

En als laatste...
Verander de naam van je vriend of wie dan ook, eens in je eigen naam..
Bijvoorbeeld:
Ik ben bang dat mijn vriend bij me weg gaat als ik zo door blijf gaan.
-ik ben bang dat ik bij mezelf weg ga als ik zo door blijf gaan-
Of..
Ik hang erg aan mijn vriend en mijn moeder deze dagen..
-ik hang erg aan mezelf deze dagen..

Heel veel sterkte meid!
Denk aan je.. Je doet het goed... Maar wil niet te snel!

Knuffel!
Renaat
Oooooh wat goed maar vooral lief dit berichtje van Renaat. :P

Nu zit ik ook bijna te janken (tranen lopen over mijn wangen); dus ook ik ben nog wel emotioneel een wrak maar heb wel vertrouwen in de toekomst. Dit moet Lieke ook krijgen en dat valt niet mee omdat de vlagen in je hoofd en je lijf heel vervelend zijn. Renaat en ik zijn ouder dus kunnen misschien beter met deze emoties omgaan. Maar ik vind wat Renaat hier heeft geschreven zo goed dat ik er niks aan toe kan voegen. Hopelijk kun je het toepassen Lieke en krijg je ook vertrouwen in jezelf. Ik krijg ook de indruk dat iemand jou onzeker heeft gemaakt in het verleden; probeer het verleden los te laten anders heb je geen toekomst :D

Je bent zeker goed genoeg voor je vriend en ik herken die (ik ben niet goed genoeg) gevoelens ook van vroeger waardoor ik weet hoe moeilijk dit voor je is. Probeer een beetje meer van jezelf te houden want je bent het waard :D

Knuffel ook van deze kant :lol:

Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

Bericht door Wipkip » 03-10-2011 13:46

Renaat sloeg inderdaad echt de spijker op z'n kop! Misschien kan ik alles nog niet zo goed relativeren en moet ik mijn lijf gewoon de tijd geven en gewoon denken er zijn ergere dingen, het gaat wel voorbij, maar 's ochtends zie ik dat ff niet, vandaar het gestressde bericht!

Super dat je (Lady D) gisteren zo'n goede dag had, gelukkig maar op je vrije zondag) Bedankt voor alle knuffels & knuffels terug!

Ik voel me nu trouwens een stuk beter. Af en toe voel ik een "opvlieger" opkomen, ik ben ook heel erg warm geen koorts maar beetje warmer dan normaal. Afgezien van de crisis in mijn hoofd van vanmorgen voel ik me weer een stuk normaler, ben zelfs even naar de sportschool geweest. Ik heb wel net zoals Renaat flinke hoofdpijn, maar ik had daar zonder pil of spiraaltje ook af en toe last van.. Enne extreem veel dorst? Ik realiseerde het me vandaag pas, maar ik heb minimaal 10 koppen thee op en 2 flesjes water (0,75)?!? Lekker aan het ontgiften hoop ik. En tot slot merkte ik dat ik als ik autorij veel minder opgefokt ben zoals normaal ik word niet meer boos op mijn medeweggebruikers maar kan weer zoals gewoonlijk mijn schouders ophalen.
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

1 week na Mirena

Bericht door Wipkip » 04-10-2011 09:25

Vanochtend werd ik rond 5 uur wakker, als ik dan weer wegdommelde schrok ik wakker van nachtmerries. Mijn hoofd zat zo vol! Ik dacht dat ik er nooit meer uit zou komen en ik heb het nog steeds zo warm! Mijn vriend hoorde ik rond 6 uur wakker worden en even later probeerde hij zijn arm over me heen te leggen, maar dat ging niet: paniek! Ik zit opgesloten onder dit dekbed en mijn hoofd zit zo vol, het komt nooit meer goed, ik zal voor altijd zo'n vol hoofd hebben! Pas na de tweede keer snoozen van de wekker zei ik wat me dwars zat (nachtmerrie en vol hoofd) en dat luchtte meteen heel erg op.

Van de dokter heb ik net oxazepam gekregen, ik zit te twijflen of ik het in zal nemen. Want aan de ene kant voel ik me al behoorlijk wat beter dan vorige week, maar aan de andere kant: Ik wil gewoon eens een keer rustig slapen! En niet dat gejaagde gevoel hebben! Het voelt alsof er een horde hongerige hyena's achter me aanzit!
probeer de positieve kant van het verhaal voorop te stellen. Dat is dat er verbetering is
Ik zie ook absoluut verbetering hoor! Ik schrijf al deze dingen vooral therapeutisch van me af. Na het schrijven kan ik beter kijken naar mijn gevoelens en hoe het ervoor staat. Na 11-en raak ik eigenlijk iedere dag het ergste gejaagde gevoel kwijt en zie ik alles weer zonniger in en krijg ik in de regel ook mijn eetlust weer (redelijk) terug.
Wipkip klinkt leuker (is een kip die druk en op en neer wipt, voordat je wat anders denkt hihi).
:) Ik vond m'n naam toch iets teveel op mijn eigen naam lijken, dus ik dacht ik verander hem. Maar Wipkip is inderdaad veel leuker, dus bij deze :D


De vooruitgang na 1 week:
Eetlust is nog niet het oude (gisteravond weer paniek tijdens het eten en het lukte bijna niet), gewichtsverlies -4 kilo, intollerantie voor geuren is voorbij, huilbuien af en toe, maar niet zo erg als VM, paniekaanvallen zijn niet meer zo erg als VM, hyperventileren voorbij, angstig/doemdenken niet meer zo erg als VM, wazig zien is nog steeds aanwezig, puistjes/blaasjes op mijn hoofdhuid zijn er weer, migraine voorbij, slapeloosheid is helaas nog steeds aan de orde, depressie voorbij, slechts enkele keren per dag een stemmingswisseling, opvliegers, lusteloosheid voorbij, geen zin om iets te doen voorbij.
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

lady d.
Ervaren Forumlid
Berichten: 64
Lid geworden op: 19-09-2011 14:03

Bericht door lady d. » 04-10-2011 09:40

:? Om te beginnen; probeer de positieve kant van het verhaal voorop te stellen. Dat is dat er verbetering is :P

Daarbij zijn er nog momenten dat het minder met je gaat. Dat hebben we allemaal. Maar dat je jezelf nu denigreert tot stresskip is niet nodig :shock:

Wipkip klinkt leuker :lol: (is een kip die druk en op en neer wipt, voordat je wat anders denkt hihi).

Niemand is volmaakt en/of zonder zorgen. Alles wat komt met vlagen laat maar waaien :P

Plaats reactie