Boek 'Screaming to be heard' - fragmenten

Artikelen, bijwerkingen en nieuws
Plaats reactie
mo
Expert
Berichten: 597
Lid geworden op: 03-01-2008 10:55

Boek 'Screaming to be heard' - fragmenten

Bericht door mo » 12-01-2009 12:51

Enkele interessante fragmenten uit het boek Screaming to be heard - Hormone connections women suspect...and doctors still ignore van Elizabeth M. Vliet.
Zij gelooft erg in de gunstige eigenschappen van oestrogeen, maar dan wel de natuurlijke varianten en geen geconjugeerde equine oestrogenen (uit de urine van drachtige merries, Premarin).

blz. 93
Synthetische progestagenen, in anticonceptiepillen of die na de menopauze worden gegeven, zijn de meest voorkomende oorzaak van onaangename bijwerkingen die in verband worden gebracht met ‘hormoontherapie’. Deze bijwerkingen zijn onder meer prikkelbare stemming, gedeprimeerde stemming, hoofdpijn, minder energie, gewichtstoename, opgeblazen gevoel en pijnlijke borsten. Twee hoofdfactoren zijn belangrijk voor het bepalen van de balans van gewenste geneeskrachtige effecten en ongewenste bijwerkingen 1) de relatieve verhouding van progestagene en androgene activiteit en 2) de verhouding van progestageen ten opzichte van oestrogeen in het preparaat. Producten met alleen progestageen (dat wil zeggen, die geen oestrogeen bevatten), zoals Norplant, Depo-Provera (de ‘prikpil’, MO) en de minipil, scoren doorgaans het slechtst qua bijwerkingen, omdat je alle nadelige effecten van het progestageen krijgt zonder de compenserende voordelen van het oestrogeen, tenzij er oestrogeen wordt toegevoegd als afzonderlijke pil of pleister.
Producten met alleen een progestageen leveren vooral voor vrouwen met fibromyalgie, vulvodynie, interstitiële cystitis of migraine problemen op omdat ze pijn vaak duidelijk verergeren. Dit geldt nog meer voor de langdurig werkende anticonceptiemiddelen met alleen progestageen, zoals Norplant (implantaat met levonorgestrel, MO) en Depo-Provera. Als ik bijvoorbeeld de minipil voorschrijf, schrijf ik ook oestrogeen voor om te voorkomen dat de pijn van de fibromyalgie erger wordt. Ik hoor van mijn patiënten dat ze bij androgene progestagenen minder last hebben van een opgeblazen gevoel en pijnlijke borsten dan bij Provera en andere middelen in deze groep. Echter, de meer androgene progestagenen veroorzaken mogelijk meer acne en worden niet aanbevolen voor vrouwen met een hoog cholesterolgehalte en laag HDL, omdat de androgene effecten het risico op cardiovasculaire aandoeningen kunnen vergroten en de voordelen van oestrogeen kunnen verminderen.

blz. 210
Progestagenen in anticonceptiepillen oorzaken van vermoeidheid die over het hoofd worden gezien

Een collega belde me en vroeg of zijn vrouw bij mij op het spreekuur kon komen. Hij maakte zich veel zorgen over de veranderingen die hij de afgelopen paar maanden bij haar had gezien. In zijn woorden “Ze is altijd zo’n vrolijk, extravert persoon geweest, met veel energie. Altijd bezig, elke dag sporten, en normaal gesproken een zeer gelijkmatige stemming. Ze is pas 43 en ze menstrueert nog. Haar gynaecoloog heeft haar hormonen voorgeschreven, maar ze raakt steeds gedeprimeerder en zegt dat ze zich zo vreselijk moe voelt. Ze heeft zelfs de energie niet om te gaan sporten.” Hij was bang dat ze het chronisch vermoeidheidssyndroom zou hebben en wilde zeker weten dat ik die diagnose in overweging zou nemen, naast het controleren van de mogelijke bijwerkingen van de hormonen die ze nam.
Toen ik zijn vrouw ontmoette in het voorjaar van 1994, vertelde ze dat ze last had van zware depressieverschijnselen, stemmingswisselingen met veel prikkelbaarheid en plotselinge huilbuien zonder duidelijke reden. Ze meldde ook minder energie, opvliegers, slapeloosheid, gewrichtspijn, spierpijn, en duidelijke vermoeidheid. “Ik voel me of ik lang een griepaanval heb gehad.” Ze meldde ook moeite om een orgasme te krijgen en verminderd libido omdat ze de hele tijd zo moe was.
Ik zal je alleen de belangrijkste punten geven van een uitgebreide evaluatie, waarvoor in haar geval geen uitgebreide laboratoriumtests nodig waren, vanwege redenen die je duidelijk zullen worden als je verder leest. Haar vader, met wie ze een hechte band had, was anderhalf jaar daarvoor overleden, maar ze had het idee dat ze “het redelijk goed verwerkt had”. Ze had af en toe ook last gehad van zware menstruaties, dus had haar gynaecoloog een curettage gedaan in het voorjaar van 1993, en haar Loestrin voorgeschreven zodat haar menstruaties lichter zouden worden en om problemen met kramp te verminderen. Loestrin is een oraal anticonceptiemiddel met een grotere hoeveelheid progestageen en een kleinere hoeveelheid ethinylestradiol oestrogeen (vandaar de naam ‘lo-estrin’). Daarom was het niet nodig om haar hormoonspiegel te testen, omdat orale anticonceptiemiddelen de hormoonaanmaak in de eierstokken onderdrukken. Ze zei “In het begin ging het best goed, en toen merkte ik dat mijn depressieve stemming, prikkelbaarheid en lage energiepeil ongeveer twee maanden voordat mijn man u belde aanzienlijk erger werden.”

blz. 211
Nadat ik klaar was met de evaluatie zei ik tegen haar dat ik dacht dat ze niet werkelijk het chronisch vermoeidheidssyndroom had, hoewel ik het niet afdoend kon uitsluiten, omdat er geen goede diagnostische tests zijn voor CVS. Ik legde uit dat het tijdstip van de symptomen in relatie met het beginnen met slikken van die specifieke anticonceptiepil (Loestrin), die in verhouding veel progestageen had en weinig oestrogeen, een belangrijke aanwijzing was. Onze eerste stap zou zijn om te kijken hoe het zou gaan met een pil met de omgekeerde verhouding meer oestrogeen en minder progestageen. Als dat niet tot verbetering zou leiden, konden we antidepressiva overwegen zodat ze beter zou slapen, om haar stemming te verbeteren en haar energiepeil te verhogen. Ik schreef haar een andere anticonceptiepil voor, Ovcon-35, met veel minder progestageen en iets meer oestrogeen. Ik stelde ook voor dat ze in de stopweken alleen oestradiol zou gebruiken om te voorkomen dat de oestrogeenspiegel abrupt zou dalen en migraine zou veroorzaken. Ze zou nog steeds een normale menstruatie hebben aan het einde van de pilstrip wanneer het progestageenniveau daalt, maar ze zou geen oestrogeendaling hebben die migraine veroorzaakt. Ik moet echter toegeven dat op dat moment haar symptomen zo ernstig waren, dat ik dacht dat ze ook antidepressiva nodig zou hebben naast de verandering van pil.
Bij haar eerstvolgende afspraak, twee weken later, zei ze “Ik voel me of ik terug ben gekeerd uit de kelder. Ik huil niet, ik voel me niet gedeprimeerd, ik heb weer energie, ik heb geen hoofdpijn, ik voel me of iemand een schakelaar heeft omgezet. Het was opvallend hoe snel ik meer weer goed voelde. Bij ons eerste gesprek had ik het idee dat ik wist waarom mensen zelfmoord pleegden, ook al zelf zou ik nooit zelfmoord plegen. Dit is verbazingwekkend.” Het enige wat haar was opgevallen, was dat haar borsten wat groter en pijnlijker waren, maar ze zei “dat is maar een klein probleem vergeleken met hoe ik me eerst voelde.”

(MO Ze is helemaal opgeknapt. De slapeloosheid, duizeligheid, opvliegers, het nachtzweten, de gewrichtspijn, hartkloppingen tijdens rustmomenten, enorme vermoeidheid, stemmingswisselingen, kort lontje, gebrek aan libido, onvermogen om zich te concentreren zijn verdwenen. Een tijd later gaat ze een andere pil slikken, omdat haar gynaecoloog de Ovcon-35 niet wil voorschrijven. Ze krijgt een pil (Mircette) met in verhouding minder oestrogeen en meer progestageen en ze krijgt al snel de oude klachten weer terug. Ze maakt weer een afspraak met dr. Vliet, die enkele laboratoriumtests laat doen.)

blz. 212
Haar laboratoriumtests lieten andere interessante resultaten zien met betrekking tot de grotere hoeveelheid progestageen van de Mircette de cortisolspiegel om 8.00 u ’s ochtends was nu hoger dan tijdens het gebruik van de Ovcon, dat een ‘stressreactie’ van het lichaam aangaf, die werd geactiveerd door de pil met weinig oestrogeen en veel progestageen, en haar vrije T3 en T4 (schildklierhormonen) waren nu lager dan ze eerst waren, nog een resultaat dat werd beïnvloed door het progestageenniveau van de anticonceptiepil. Haar TSH zat nog altijd in het normale bereik, maar de werkzaamheid van haar schildklierhormonen werd negatief beïnvloed door de pil met veel progestageen. Deze veranderingen zijn veelvoorkomende factoren die bijdragen aan symptomen van depressie, vermoeidheid, en gewichtstoename in de taille wanneer vrouwen anticonceptiepillen slikken met in verhouding veel progestageen en weinig oestrogeen.

blz. 214
Hormoonbalans verandert de werking van het immuunsysteem in de eerste helft van de menstruele cyclus (wanneer oestrogeen de overhand heeft) werkt het immuunsysteem optimaal. In de tweede helft van de cyclus, als progesteron de overhand krijgt, is er meer onderdrukking van het immuunsysteem. Bedenk dat progesteron het hormoon is dat tijdens de zwangerschap het immuunsysteem van de moeder onderdrukt om te voorkomen dat haar immuunsysteem het ‘vreemde weefsel’ van de foetus vernietigt. Als de progesteronspiegel hoog is, vooral als het oestradiol minder is dan het optimale niveau dat nodig is om voor een normale balans met het progesteron te zorgen, zorgt de toegenomen onderdrukking van het immuunsysteem dat we vatbaarder zijn voor virus- en andere infecties.

Claudia
Site Admin
Berichten: 859
Lid geworden op: 16-12-2007 20:07

Bericht door Claudia » 14-01-2009 09:51

:shock: Wauw Mo! Heel interessant :!:
Moeder van 4 kinderen, drie keer Mirena (in 2001, 2003 en 2007)

Plaats reactie