Progestagenen en hypermobiliteit

Artikelen, bijwerkingen en nieuws
Plaats reactie
mo
Expert
Berichten: 597
Lid geworden op: 03-01-2008 10:55

Progestagenen en hypermobiliteit

Bericht door mo » 25-04-2010 17:09

HORMONAL ASPECTS OF HYPERMOBILITY

HOWARD BIRD
University of Leeds, United Kingdom


Some female patients with hypermobility have been disappointed when symptoms of which they are complaining to their doctor, nurse or friends are summarily, even chauvinistically, dismissed as ‘hormonal’. There is actually a considerable amount of truth in this though only occasionally will the person making this diagnosis have thought through all the ramifications.

This article considers what types of hypermobility might be susceptible, what hormones might aggravate the symptoms and, when this is occurring, how things might be improved.

Hormones involved
A hormone is sometimes described as a ‘chemical messenger’ that is secreted from a gland circulates through the bloodstream and, finally, reaches the organ at which it is directed where it exerts its effect. Although there are many types of hormones, all of different structures, two main groups are relevant to hypermobility.

Firstly are the corticosteroids, which comprise three families. The first group, the mineralo-corticoids, alter minerals and fluids within the body and probably have no influence on hypermobility. The second group, sometimes referred to as metabolic steroids, are secreted from the adrenal gland and control the diurnal (or 24-hourly) variation in body function, which allows organs to rest during sleep but ‘tones them up’ during the day. This, in turn, may produce cyclical symptoms of pain and stiffness over a 24-hour period in joints but this is normally only a minor problem. The third group comprises the sex hormones, which are divided into three types, androgens (mainly in males) and oestrogens and progestogens (mainly in females). The balance between oestrogens and progestogens, which is constantly changing, controls the 28-day menstrual cycle in the female in whom these hormones are almost absent prior to puberty and tail off after the menopause.

A further group of hormones relevant to hypermobility have a specific function in pregnancy. Relaxin is considered to relax the ligaments just prior to childbirth so the pelvis can open widely to allow the safe passage of the foetal head. Prolactin produces milk when the mother is breastfeeding and also has a relaxing effect on the joints. In addition, during pregnancy, oestrogens and progestogens climb in concentration, all of which accounts for the undoubted loosening of the joints in pregnancy. This normally remits soon after childbirth but may be prolonged if the mother is breastfeeding. Some research that we did several years ago suggested that this invariably made joints looser in a first pregnancy, made them slightly looser in a second pregnancy but gave no further additional loosening in third or subsequent pregnancies.

What types of hypermobility are affected?
In males, in whom hypermobility is often less pronounced than in females of the same age, cortisol may contribute to diurnal variation in symptoms as in females but hormones related to pregnancy, clearly, are not produced. The predominant sex hormones in males are androgens, which probably have very little effect on collagen though may increase muscle bulk around the joints. In general this is likely to be helpful, the increased muscle power more than outweighing any effect on the collagen structure.

In females, it is quite a different story. Although oestrogen tends to stabilise collagen, progestogens loosen it. Many hypermobile patients, though not all, noticed a worsening in symptoms, more pain in the joints, clumsiness or a greater tendency to dislocate in the five days leading up to menstruation and in the few days after menstruation. This is exactly the time when the progesterone compounds far exceed the stabilising oestrogen compounds. This effect is most pronounced when the joint hypermobility is due mainly to collagen structure (the clue here is that all joints are almost equally lax throughout the body). Where the hypermobility is a marker of unusually shaped bony surfaces at the joint (typically these individuals have very pronounced hypermobility at only a small number of joints), the effect of hormones is much less pronounced.

Those females whose joints become worse at the time of menstruation often note that if the periods become irregular, for whatever reason, joints not only become worse but are worse for longer. This may be because in these patients progesterone is present in high concentrations at times when it would not normally be present.

Sometimes irregularity of periods suggests gynaecological conditions such as a cyst on the ovary or a condition called endometriosis. In a few patients we have suspected this diagnosis on the basis of joint deterioration alone, even before symptoms have become severe enough to attract the attention of a gynaecologist!

Problems with contraceptives
A variety of hormonal contraceptives are available. Many are ‘combined’ contraceptives, either a mixture of oestrogen or a progestogen given at the same time or contain these two drugs sequentially, the progestogen after the oestrogen to mimic the normal female menstrual cycle. Others are entirely progestogen containing. Injected contraceptives (the most common is called Provera) are entirely progesterone and recently intra-uterine devices that are impregnated with a reservoir of progesterone (e.g. the Mirena coil) have become popular.

When careful gynaecological and rheumatological histories are taken together, it is surprising how frequently hypermobility, which was only slightly worse at the time of normal unmodified menstruation, becomes significantly worse with certain contraceptive pills, especially those containing progesterone alone or with progesterone depo contraception preparations or with mechanical devices impregnated with progesterone.

If you have hypermobile joints and have been taking hormones to modify menstruation or as contraceptives, you should discuss this further with your doctor, perhaps showing him/her this article, since doctors tend to be well versed in other side effects resulting from hormones, though not necessarily with the effect these have on your ligaments. Oestrogens, like progestogens, have their own side effects, one of the principal ones being a slight tendency to cause venous thrombosis, a feature much less frequently seen with progestogens. Therefore a progestogen-only preparation may have been prescribed for good and well-intentioned reasons, even though the downside is it will have made the joints worse. In general, however, patients with hypermobility are safer avoiding injectable progesterone and progesterone impregnated devices. They might also be better avoiding contraceptive pills that contain progesterone derivatives alone. However, if such a preparation was introduced deliberately in a patient for whom high oestrogen levels would be dangerous, it may be worth trying a different progesterone contraceptive. Newer progestogens (such as Desogestrel) are derivatives of nor-ethisterone, which is more closely related to testosterone than the early progesterone analogues such as didrogesterone and medroxyprogesterone. There does seem to be individual variation in response within this group so it may be worth trying one or two such hormones in turn.

The hormonal content of all contraceptives is clearly listed in the British National Formulary, allowing general practitioners a wide and informed choice.

If there are increased joint symptoms associated with menstrual irregularities in a patient not taking a contraceptive pill, it may also be worth trying an oestrogen-only preparation for a trial period in the first instance to see if this improves things. If it does, the choice of whether any slight risk in using such a preparation is worth taking for the significant improvement in the joints might ultimately be a decision for the patient though should be taken in conjunction with the General Practitioner, if necessary with expert gynaecological advice.

Similar arguments apply to hormone replacement therapy after the menopause. This normally involves a small amount of oestrogen to which a progestogen is added in women with an intact uterus. Since the oestrogen amount is very small (deliberately so in view of the slight increased risk of breast cancer when oestrogens are given to the elderly as well as the risk of thrombosis), the amount of oestrogen is often not enough to provide a protective effect for the joints.

lubien
Ervaren Forumlid
Berichten: 30
Lid geworden op: 05-06-2011 20:09

vertaling tekst via google

Bericht door lubien » 05-06-2011 20:49

vertaling van detekst

HORMONALE ASPECTEN van hypermobiliteit

HOWARD BIRD
Universiteit van Leeds, Verenigd Koninkrijk


Sommige vrouwelijke patiënten met hypermobiliteit zijn teleurgesteld wanneer de symptomen die ze klagen bij hun arts, verpleegkundige of vrienden zijn summier, zelfs chauvinistically, afgedaan als 'hormonale'. Er is eigenlijk een aanzienlijke hoeveelheid van waarheid in dit al slechts occasioneel zal de persoon die deze diagnose hebben gedacht door alle vertakkingen.

Dit artikel is van oordeel welke soorten hypermobiliteit kan gevoelig zijn, wat hormonen kunnen de symptomen verergeren en, wanneer dit zich voordoet, hoe dingen kunnen worden verbeterd.

Hormonen die betrokken zijn
Een hormoon wordt soms omschreven als een 'chemische boodschapper' dat wordt afgescheiden uit een klier circuleert via de bloedbaan en, ten slotte, bereikt het orgel waarop het gericht is waar zij haar invloed uitoefent. Hoewel er vele soorten hormonen, alle verschillende structuren, twee hoofdgroepenrelevant zijn voor hypermobiliteit.

Ten eerste zijn de corticosteroïden, die drie families bestaan. De eerste groep, de mineralocorticoïden corticoïden, wijzigen mineralen en vloeistoffen in het lichaam en hebben waarschijnlijk geen invloed op de hypermobiliteit. De tweede groep, soms aangeduid als metabolische steroïden, worden uitgescheiden door de bijnier en de controle van de dagelijkse (of 24-uur) variatie in het lichaam van functie, waarmee organen te rusten tijdens de slaap, maar 'tonen ze' gedurende de dag. Dit op zijn beurt kan leiden tot cyclische symptomen van pijn en stijfheid over een periode van 24 uur in de gewrichten, maar dit is normaal gesproken alleen een klein probleem. De derde groep bestaat uit de geslachtshormonen, die zijn onderverdeeld in drie soorten, androgenen (voornamelijk bij mannen) en oestrogenen en progestagenen (vooral bij vrouwen). De balans tussen oestrogenen en progestagenen, die voortdurend verandert, stuurt de 28-daagse cyclus bij de vrouw bij wie deze hormonen zijn vrijwel afwezig voorafgaand aan de puberteit en staart na de menopauze.

Een andere groep van hormonen die relevant zijn voor hypermobiliteit hebben een specifieke functie in de zwangerschap. Relaxin wordt beschouwd als de ligamenten te ontspannen net voor de bevalling, zodat het bekken kan wijd open voor de veilige passage van de foetale hoofd toe te staan. Prolactine produceert melk bij de moeder is borstvoeding en heeft ook een ontspannend effect op de gewrichten. Bovendien, tijdens de zwangerschap, oestrogenen en progestagenen klimmen in concentratie, die alle rekeningen voor de onmiskenbare versoepeling van de gewrichten tijdens de zwangerschap. Deze taken normaal snel na de bevalling, maar kan worden verlengd als de moeder is borstvoeding. Wat onderzoek dat we hebben enkele jaren geleden gesuggereerd dat dit altijd gedaan gewrichten losser in een eerste zwangerschap, maakte ze iets losser in een tweede zwangerschap, maar gaf geen verdere bijkomende versoepeling in de derde of latere zwangerschappen.

Welke soorten hypermobiliteit zijn getroffen?
Bij mannen, bij wie hypermobiliteit is vaak minder uitgesproken dan bij vrouwen van dezelfde leeftijd,cortisol mei tot en met diurnale variatie bijdragen symptomen als bij vrouwen, maar hormonen in verband met zwangerschap, duidelijk, niet worden geproduceerd. De overheersende geslachtshormonen bij mannen zijn androgenen, die waarschijnlijk zeer weinig effect hebben op collageen maar kan spiermassa rondom de gewrichten te verhogen. In het algemeen is dit waarschijnlijk om behulpzaam te zijn, de toegenomen spierkracht meer dan opwegen tegen enig effect op het collageen structuur.

Bij vrouwen is het een heel ander verhaal. Hoewel oestrogeen heeft de neiging te stabiliseren collageen, progestagenen losmaken. Veel hypermobiele patiënten, maar niet alle, merkte een verslechtering van de symptomen, meer pijn in de gewrichten, onhandigheid of een grotere neiging tot ontwrichten in de vijf dagen voorafgaand aan de menstruatie en in de paar dagen na de menstruatie. Dit is precies het moment dat de progesteron verbindingen veel groter dan de stabiliserende oestrogeen verbindingen. Dit effect is het meest uitgesproken wanneer de gezamenlijke hypermobiliteit is voornamelijk te wijten aan collageen structuur (de clue hier is dat allegewrichten zijn bijna even laks in het hele lichaam). Waar de hypermobiliteit is een marker van ongewoon gevormde benige oppervlakken tijdens de gezamenlijke (meestal deze personen hebben een zeer uitgesproken hypermobiliteit op slechts een klein aantal van de gewrichten), het effect van hormonen is veel minder uitgesproken.

De vrouwtjes waarvan de gewrichten slechter geworden op het moment van de menstruatie vaak rekening mee dat indien de tijdvakken onregelmatige geworden, om welke reden dan ook, gewrichten niet alleen erger geworden, maar zijn slechter voor langer. Dit kan zijn omdat bij deze patiënten progesteron aanwezig is in hoge concentraties op momenten waarop het normaal gesproken niet aanwezig zijn.

Soms onregelmatigheid van perioden suggereert gynaecologische aandoeningen, zoals een cyste op de eierstok of een aandoening, de zogenaamde endometriose. Bij een aantal patiënten hebben we vermoeden deze diagnose op basis van gewrichtsslijtage alleen, zelfs voordat er symptomen zijn ernstig genoeg om de aandacht van een gynaecoloog te trekken!

Problemen met anticonceptiva
Eenverscheidenheid van hormonale anticonceptiva zijn beschikbaar. Velen zijn 'gecombineerde' anticonceptiva, ofwel een mengsel van oestrogeen of een progestageen gegeven op hetzelfde moment of opeenvolgend bevatten deze twee geneesmiddelen, het progestageen na het oestrogeen op de normale menstruatiecyclus na te bootsen. Anderen zijn volledig progestageen bevatten. Geïnjecteerd anticonceptiva (de meest voorkomende is genoemd Provera) geheel progesteron en onlangs intra-uteriene apparaten die zijn geïmpregneerd met een reservoir van progesteron (bijvoorbeeld de Mirena spiraal) populair geworden.

Toen zorgvuldige gynaecologische en reumatologische geschiedenissen samen worden genomen, is het verrassend hoe vaak hypermobiliteit, die alleen was iets slechter op het moment van de normale ongewijzigde menstruatie, wordt aanzienlijk slechter met bepaalde anticonceptiepillen, met name die progesteron bevatten alleen of met progesteron Depo anticonceptie preparaten of met mechanische apparaten geïmpregneerd met progesteron.

Als u hypermobielegewrichten en zijn rekening hormonen om de menstruatie of als voorbehoedsmiddelen, moet je dit verder te bespreken met uw arts te passen, misschien met hem / haar in dit artikel, omdat artsen de neiging om goed thuis zijn in andere bijwerkingen als gevolg van hormonen, maar niet noodzakelijk met de effect daarvan op uw banden. Oestrogenen, zoals progestagenen, hun eigen bijwerkingen, een van de belangrijkste degenen die een lichte neiging tot veneuze trombose oorzaak hebben, een eigenschap veel minder vaak gezien met progestagenen. Daarom is een progestageen-alleen de voorbereiding kan zijn voorgeschreven voor een goede en goedbedoelde redenen, zelfs al is het nadeel is dat de gewrichten nog erger hebben gemaakt. In het algemeen, echter, bij patiënten met hypermobiliteit zijn veiliger vermijden injecteerbare progesteron en progesteron geïmpregneerd apparaten. Ze kunnen ook beter worden voorkomen anticonceptiepillen dat progesteron-derivaten bevatten alleen. Echter, indien een dergelijke opstelling is bewust ingevoerd in een patiënt voor wie hogeoestrogeenspiegels gevaarlijk zou zijn, kan het de moeite waard te proberen een ander anticonceptiemiddel progesteron. Nieuwere progestagenen (zoals desogestrel) zijn derivaten van nor-ethisterone, dat is meer verwant aan testosteron dan het begin van de progesteron-analogen zoals didrogesterone en medroxyprogesteron. Er lijkt aan de individuele variatie in de reactie binnen deze groep dus het kan de moeite waard te proberen een of twee van dergelijke hormonen op hun beurt.

De hormonale inhoud van alle anticonceptiemiddelen is duidelijk vermeld in de British National Formulary, zodat huisartsen een breed en geïnformeerde keuze.

Als er meer gezamenlijke symptomen geassocieerd met menstruele onregelmatigheden in een patiënt die geen gebruik van de anticonceptiepil, kan het ook het proberen waard een oestrogeen-alleen voorbereiding voor een proefperiode in eerste instantie om te zien of deze dingen verbetert. Als dat zo is, de keuze van of een gering risico bij het gebruik van een dergelijk preparaat is de moeite waard voor de aanzienlijke verbeteringin de gewrichten kunnen uiteindelijk een beslissing voor de patiënt al moeten worden genomen in samenhang met de huisarts, indien nodig met deskundige gynaecologische advies.

Soortgelijke argumenten gelden voor hormoonvervangende therapie na de menopauze. Dit houdt normaal gesproken een kleine hoeveelheid oestrogeen waaraan een progestageen wordt toegevoegd bij vrouwen met een intacte uterus. Aangezien de hoeveelheid oestrogeen is erg klein (doelbewust zo in het licht van de lichte verhoogd risico op borstkanker bij oestrogenen worden gegeven aan de bejaarden, alsmede het risico van trombose), de hoeveelheid oestrogeen is vaak niet genoeg om een ​​beschermend effect te geven voor de gewrichten.
39 jr,wil graag mezelf weer zijn

Plaats reactie