YES! hij is er uit

[marjolein]

Hoi allemaal,

Al google-end ben ik hier terecht gekomen en wil graag met jullie mijn ervaringen met de Mirena delen en ben erg benieuwd naar jullie verhalen...

Ik heb mijn eerste Mirena laten plaatsen in 2002, een klein jaar na de geboorte van mijn jongste zoon.
Aangezien ik absoluut niet meer zwanger mocht/wilde worden na een nare zwangerschap waarbij mijn kindje bijna is overleden en de kans hierop bij een volgende zwangerschap nog groter zou zijn zocht ik een zeer betrouwbaar anticonceptiemiddel. Eerst heb ik de "prikpil" geprobeerd, maar dit was een ramp! 3 maanden lang had ik pms klachten: was mezelf niet meer, echt zo vreselijk prikkelbaar, driftig, jankerig. Niks voor mij dus, ik weet het aan de hormonen aangezien de pil ook niet echt lekker werkte bij mij.

op aanraden van de huisarts overgestapt op de Mirena.
Na het plaatsen enkele maanden pijn gehad en hem voelen zitten. Maar toch doorgezet. Ik begon me ook wat paniekerig te voelen en depressief. Aangezien er rondom de bevalling traumatische dingen zijn gebeurd dacht ik dat het daarvan kwam, het was vast een terugslag van alles wat er was gebeurd...
Zin in sex had ik al helemaal niet meer, maar ook dat schoof ik op mijn mentale toestand.
Verder kwam ik kilo's aan, die er niet meer af gingen, ook niet met streng dieten.
Voelde mij depressief, waardeloos, een slechte moeder, want ik deed bijna niks meer met mijn kinderen.
Was opstandig, zocht ruzie bij iedere aanleiding.
Daarnaast heb ik sinds die tijd uitslag in mijn gezicht, rond mijn mond/neus.

De klachten bleven, ook na gesprekken met psychiaters, psychologen, maatschappelijk werkers. Ik ben antidepressiva gaan gebruiken omdat ik door mijn paniekklachten niet meer buiten kwam.
Toen de oude mirena bijna aan vervanging toe was voelde ik me weer iets "sterker" (minder hormonen?) maar nog lang niet de oude. Mijn libido was ook weer iets verbeterd. En de sfeer in huis ook...

Afgelopen augustus was het tijd voor een nieuwe Mirena, dus deze heb ik zonder erbij na te denken laten plaatsen.
Maar na 5 maanden begon hij te "steken" bij het samentrekken van de baarmoeder, maar ook zomaar. Ik kreeg weeën en had het gevoel dat het niet goed zat.
Ook psychisch ging het niet goed, maar dat had ik helemaal niet in de gaten. Pas achteraf leg ik de link met de Mirena. Heb zelfs overwogen bij mijn man weg te gaan...

Toen ben ik eens gaan zoeken op internet en ben me rot geschrokken!
Ik zocht eigenlijk alleen maar naar "verkeerd geplaatste spiralen" maar las toen ook de ellende die anderen hebben gehad met het ding! Mijn ogen gingen open.
Ik heb dus 5 jaar van mijn leven verkloot door de Mirena te gebruiken. (om het maar eens grof uit te drukken)

Direct daarna heb ik de huisarts gebeld en het ding er uit laten halen.
Afgelopen woensdag is hij er dus uit gehaald. Ik ben zeer benieuwd of ik me er beter onder ga voelen... (weet het antwoord eigenlijk al )

Nou, dat was mijn verhaal, ik ga me nu even op jullie verhalen storten.

Tot schrijfs hier op het forum!

groetjes,,
Marjolein

[Manny]

Hallo Marjolein,

Bij het lezen van de verhalen op dit forum zul je bevestigigng krijgen dat je niet de enige bent met heftige klachten; maar hopelijk ook de bevestiging vinden dat het na het verwijderen van de Mirena beter zal gaan.

De haflwaardetijd van de Mirena varieert tussen de 9 en 80 uur maar als het hormoon uit je lichaam is zijn de klachten nog niet verdwenen (denkfout die ik gemaakt heb en dat maakte me onzeker), je eigen hormoonhuishouding moet weer op orde komen en dat heeft tijd nodig.

Ik ben nu bijn 4 weken verder en ik zit in een opwaardse spiraal, het gaat iedere dag een beetje beter; soms is er nog een 'hikje'maar dat zijn de hormoonschommelingen.

Ik hoop dat het snel beter met je zal gaan, dat je jezelf weer snel gaat herkennen en weer kunt gaan genieten van je gezin.

Vrouwen die een emotioneel trauma meegemaakt hebben zouden de Mirena niet meer mogen krijgen daar ben ik nu wel van overtuigd. Ik hoop dat door het delen van onze verhalen we andere vrouwen heel wat leed kunnen besparen.

Sterkte de komende weken en wil je ons op de hoogte houden?

[Mariska]

Hoi Marjolein,

Net zoals jij ben ik ook hier terecht gekomen via google, het is ook voor het eerst dat ik aan een forum meedoe. Best wel een beetje vreemd...
maar als je dan alle ervaringen leest van zoveel verschillende vrouwen dan doet het je wel goed te weten dat je niet de enige bent.
Je krijgt lieve reacties, advies en links naar andere sites.

Ik heb een afspraak op 12 februari om het monster(tje) te laten verwijderen, ik kan niet wachten!

Toen ik jou verhaal las had ik een gevoel van "dat had ik ook" maar ook het afschuiven van allerlei kwalen komt heel bekent voor.
Je denk overal aan maar niet aan het mirenaspiraal...

Ik hoop voor je dat je je snel weer beter gaat voelen

Groetjes, Mariska

[Claudia]

Welkom op het forum Marjolein!
Wat een indrukwekkend verhaal. En voor de meesten van ons hier zijn je klachten ook zeer herkenbaar. Ik ben blij voor je dat hij er uit is. Zoals Manny al zei, je zult nog wat schommelingen kunnen krijgen maar als je je daar ook bewust van bent is dat meestal goed te doorstaan. Het kan drie tot zes maanden duren voordat je je echt helemaal 'op orde voelt'. Hou ook rekening met een dip vlak voor je menstruatie, je kunt dan ineens wat van je klachten terugkrijgen. Dit neemt echter vaak weer af binnen een paar dagen. Op het forum en onder de links staan heel veel soortgelijke ervaringen, neem de tijd om eens rustig rond te kijken
Mariska, heel veel succes op 12 februari, nog maar 10 dagen!

[Linda]

Beste Marjolein,

Jouw verhaal heeft mij gesterkt in het feit dat de mirena echt de oorzaak kan zijn van een ware "persoonsverandering".
Veel sterkte en bedankt voor het delen. Laat even weten hoe het gaat zonder de mirena want ik moet de streep nog over om hem eruit te laten halen!

Groeten
Linda

[marjolein]

hoi allemaal,

Allereerst bedankt voor de lieve reacties. Erg fijn om me begrepen te voelen door lotgenoten...

De eerste dag na het verwijderen voelde ik me opgelucht, maar ik denk dat dit puur psychisch was.
na enkele dagen begon ik te vloeien, ik had echt het gevoel van: opruimen die rotzooi ! (raar dat je zo blij kunt zijn met een menstruatie!) ik voelde me weer vrouw.
Na een paar dagen was het vloeien over. Nu is het afwachten op de volgende menstruatie.
De pijn in mijn baarmoeder is verdwenen, dus ik voelde hem wel degelijk zitten (ook al zei de huisarts dat dat eigenlijk niet kon)

Wat ik mentaal merk is dat ik wat rustiger ben, minder opgejaagd. Heb ook een stuk minder last van paniekklachten (dat is al heel wat!)
Maar ook wel dat ik nogal wisselende stemmingen heb: zo kan ik het ene moment gewoon super happy zijn, maar 10 minuten later zo vreselijk down... Maar dat zal er wel bijhoren denk ik.
Bovendien spelen er momenteel een aantal moeilijke dingen in mijn leven waar ik (ook nog) doorheen moet. Dus helemaal op de hormonen schuiven is niet eerlijk...

O, ik ben wel afgevallen na het verwijderen: ik was al op dieet, maar viel bijna niet af, ondanks fanatiek sporten. Maar nu gaan plotseling de kilo's er wél af. Dat is ook goed nieuws dacht ik!

Ik las trouwens dat enkelen ook last hadden van bloedsuikerschommelingen (hypoglycemie?), ik heb/had daar ook heel veel last van ! Zou dat dan toch ook van de Mirena zijn gekomen?

Al met al heb ik er wel vertrouwen in dat het beter gaat, maar ik moet geduld hebben.
het gewoon eventjes de tijd geven.

Ik hou jullie op de hoogte.

groetjes,
Marjolein

[Claudia]

Hoi Marjolein,

Wat jij beschrijft klinkt allemaal heel bekend :wink: Ik ben blij dat je toch merkt dat het over het algemeen beter gaat, afgezien van de stemmingswisselingen.
De Mirena heeft wel invloed op je bloedsuikerspiegel. Veel vrouwen klagen over het 'altijd honger hebben' of 'altijd moeten eten' om misselijkheid en slapte te voorkomen. In de bijsluiter van Schering staat het volgende:

Mirena en diabetes
Levonorgestrel, het hormoon in de Mirena, kan -theoretisch- de behoefte aan glucose veranderen. Het kan daarom voor vrouwen die suikerziekte (diabetes mellitus) hebben noodzakelijk zijn de glucosespiegels zorgvuldig te controleren en zonodig de hoeveelheid medicijnen die zij hiervoor gebruiken aan te passen.

Op curezone zegt een lid genaamd txjuliebee hierover nog het volgende:

"Or what about the long known effect BC hormones have on initial insulin response to glucose? For years doctors have said this lowered initial response did not have an overall effect because the total insulin response was not lowered by much (it WAS ALWAYS lower though). Now however, diabetes research is leading to show us that it is PRECISELY that initial response that may be the contributing factor in insulin resistance and Type II Diabetes. The theory is that because of a lower initial response, your insulin levels try to "make up" for being to low by producing excessive amounts of insulin in later stages. These excessive amounts are what lead to....can you guess? That's right! Insulin resistance which can lead to......weight gain and other health risks."

Curezone txjuliebee

:shock:

[mo]

Hoi,

Ik had er nooit zo bij stilgestaan dat ik de afgelopen jaren altijd op tijd moest eten (dat late eten in Spanje was een ramp bij een tripje naar Barcelona een paar jaar terug, ik werd stikchagrijnig van de honger). Nu was ik vorig jaar eind oktober (Mirena is mei 2007 verwijderd) in Barcelona, en ik had er helemaal geen last van, dat late eten of een keer een late lunch of zelfs een overgeslagen lunch. De laatste tijd heb ik er eigenlijk helemaal geen last meer van. Zou dat dan toch een bijwerking zijn geweest?

[Bright]

Hallo Marjolein,

Ik heb je verhaal gelezen,en bent benieuwd hoe het nu met je gaat.

Ikzelf heb afgelopen maandag de "mirena" laten verwijderen.
Had dezelfde verschijnselen als jij.
Ook ik schuif niet álles op de Mirena,maar wijt er wel een groot deel aan.

Ben je wel opgeknapt?,je bent nu alweer een paar maandjes hormoonvrij zeg maar

groetjes van Bright