10 jaar een groot succes, maar nu, balen....

[lientje]

Ik heb 10 jaar geleden na de geboorte van mijn tweede kind een mirena laten plaatsen, omdat dat het enige voorbehoedsmiddel(naast condoom) is wat ik kan gebruiken. Ik heb nl op 21 jarige leeftijd een herseninfarct gehad, en de hormonen in de pillen zijn te gevaarlijk voor me.
Was hier dus erg blij mee, geen gedoe meer met condooms enzo, hoewel ik het inbrengen best pijnlijk vond.
Niet meer ongesteld, een zegen vond ik het. Heb dus na 5 jaar hem netjes laten vervangen, weer geen pretje, maar je bent er wel weer 5 jaar vanaf.
Nu, na weer 5 jaar, ik naar de huisarts om hem te laten verwijderen, ik wou nu even zonder proberen, ben nu 43 en kan dus best ongemerkt al in de overgang zijn. Afijn, huisarts trekt aan het touwtje, die er wel uit, maar mirena bleef mooi zitten. Het touwtje was nog helemaal heel, dus waarschijnlijk is het plastic binnenin gebroken. Vanmorgen naar ziekenhuis geweest, weer een drama met wroeten ed, en nu wordt ie dus onder narcose verwijderd deze maand. Zie er best tegenop, maar wil na dit, absoluut geen nieuwe meer!! Dan maar hannessen met condooms....
En achteraf best wel wat klachten die in het rijtje bijwerkingen op internet staan, maar weet pas zeker of ze echt van de mirena zijn als deze eruit is. Ben benieuwd...

[lientje]

Net bericht gehad van het ziekenhuis, 5 juli wordt ie verwijderd, zie er erg tegenop, maar hou jullie op de hoogte!!

[Sunny]

Wat een eng idee, dat er iets achter blijft en ze het er niet uit krijgen...
kan me voorstellen dat je tegen de verwijdering onder narcose opziet.

Ik wens je alvast heel veel sterket voor 5 juli !!

[lientje]

Dank je Sunny, voor je reactie.

Heb nu ook steeds buikpijn, weet niet of dat hiervan komt of dat het tussen mijn oren zit
Maar zo gauw als alles achter de rug is zal ik weer een berichtje plaatsen, misschien dat anderen er wat aan hebben.

Groetjes van mij

[lientje]

Zo de "operatie"is achter de rug, viel me alles mee eerlijk gezegd. Alleen infuus inprikken voor de narcose ging niet helemaal lekker. Al binnen 2 uur na de ingreep zat ik weer thuis , nog een beetje duizelig en duf, maar dat werd ook beter in de loop van de dag.
Ik had voor de dag erna vrij genomen, maar was alleen wat moe van de narcose, had misschien best kunnen werken. De buikpijn was goed onder controle te houden met paracetamol, en het bloedverlies viel, ondanks mijn bloedverdunners, reuze mee tot nu toe.
De ingreep is nu 2 dagen geleden en een echte ontrekkingsbloeding heb ik nog niet gehad, daar maakte ik me eigenlijk nog het meeste zorgen over, gezien het gebruik van mijn bloedverdunners en de verhalen hier op het forum. Maar wie weet moet die nog komen..
Ik hou jullie op de hoogte, in elk geval is dit me tot nu toe reuze mee gevallen, zo zie je maar weer, een mens lijdt het meest.......

Groetjes,
Lientje

[Sunny]

Fijn dat het nu achter de rug is en dat het meeviel Lientje!

Ik ben wel benieuwd hoe je je nu verder gaat voelen na 10 jaar mirena

[Suzanne]

Fijn dat de ingreep achter de rug is. Toch nooit fijn om onder narcose te gaan. Dat heb je in ieder geval gehad!

[lientje]

Dank jullie voor je reacties.
Eigenlijk zou ik nu verder moeten op topic na de verwijdering, maar ik weet niet goed hoe ik dit daar naar toe moet verplaatsen. Even weer een reactie hoe het nu verder gaat. Drie dagen wat bloed verloren na de verwijdering, niet extreem, wel een hele week buikpijn gehad bij vlagen en toen weer 2 dagen wat bloed verloren. Heb geen idee of ik al in de overgang zit of niet, maar de tijd zal het leren. Het eerste wat me opvalt nu na ruim 2 weken, is dat ik 's ochtends niet meer misselijk ben, dit heb ik dus 10 jaar gehad,en ik weet het aan te snel willen opstarten zonder ontbijt en stress. Verzorgde eerst dieren, man en kinderen en dan ging ik zelf pas zitten voor ontbijt en dan was ik vaak al een uur verder. Tevens heel veel stress met mijn man zijn bedrijf (ZZp-er zonder werk en dus zeer weinig inkomen) Maar dat was het dus niet! Had hier al gelezen dat er meer mensen met die klachten waren, dus dit is wel opvallend, maar zeer prettig om dit niet meer te hebben. Vandaag hen ik niet zo'n fijne dag, ben erg huilerig en voel me behoorlijk down. Maar of dat ook in de mirena zit... Kan natuurlijk ook een combinatie geldzorgen, het geweldige (regen)weer en stress zijn omdat mijn dochter van 10 een zware operatie te wachten staat en vandaag bericht heeft gekregen welke datum het wordt. Gelukkig zit ze nu achtste groepers huilen niet te kijken en kan ik dus zonder schaamte de tranen laten stromen....
Laat over een tijdje weer horen hoe het gaat. En of ik weer ongesteld word..... Groetjes!!

[lientje]

Zo, even een update. Na 5 weken ben ik ongesteld geworden, wel veel minder heftig dan voordat ik de mirena ging gebruiken. Twee dagen bloedverlies gehad, en daarna alweer over. Wel wat krampen maar goed te doen met paracetamol. Helaas heb ik nog steeds veel spierpijn en gewrichtspijnen, weet niet of iemand weet of dat langer duurt en of daar wel verbetering in kan komen. Ik heb natuurlijk wel op mijn 21 ste een infarct gehad met restverschijnselen, maar had de stille hoop dat deze klachten ook minder zouden worden na verwijdering.
Ik denk dus dat ik nog niet in de overgang ben, maar wacht de volgende menstruatie af, als die ook na ongeveer 4 weken komt, weet ik dat pas zeker, maar het feit dat mijn ongesteldheid nu veel minder is dan vroeger, zou ook op de overgang kunnen wijzen. We wachten af..

[mo]

Hallo Lientje,

Dat je ongesteldheid minder is, hoeft niet op de overgang te wijzen. Bij mij was het na verwijdering van de Mirena ook minder, en langzamerhand is het weer normaler geworden. Tijdens het gebruik van de Mirena wordt het baarmoederslijmvlies niet of nauwelijks opgebouwd (vandaar dat vele gebruiksters dan niet of nauwelijks meer menstrueren). Na verwijdering van de Mirena moet alles weer een beetje op gang komen, je lichaam moet zelf weer meer hormonen aanmaken en een nieuwe balans vinden. Sommigen verliezen juist ineens veel bloed en bij anderen duurt het maanden voordat ze weer wat meer bloed verliezen tijdens de menstruatie. Afwachten dus maar en geduld hebben, ook met de andere klachten. En ondertussen zo goed mogelijk voor jezelf zorgen.

Hou je ons op de hoogte?

Groetjes,
Mo