Wie weet raad!
Geplaatst: 26-09-2013 08:41
Al mijn hele leven was mijn menstruatiecyclus zeer onregelmatig, de ene keer zat er drie maanden tussen, dan weer één maand en dan weer zes maanden, kortom geen pijl op te trekken. Ik was nooit heel zwaar ongesteld en had altijd weinig klachten tijdens de menstruatie. Ik ben een aantal periodes langdurig aan de pil geweest, heb er verschillende gehad, maar uiteindelijk heb ik besloten om daarmee te stoppen omdat ik nogal last had van de hormonen.
Na ongeveer vier jaar was ik weer eens een keer ongesteld en dat was zo ontzetten hevig, zoveel bloedverlies had ik nooit. En de volgende keer was dat ook zo, en ik merkte dat het steeds vaker werd en iedere keer heviger dan de vorige. En na een jaar was ik een soort omgekeerd ongesteld, iets van drie weken wel en slechts een paar dagen niet. En zo hevig dat de maandverbanden e.d. niet aan te slepen waren. Doorlekken was aan de orde van de dag, en zelfs met drie dubbele bescherming (2 dikke maandverbanden en een tampon) ben ik een keer doorgelekt tijdens een etentje in een restaurant, om je dood te schamen.
De huisarts verwees me door naar een gynaecoloog voor een inwendige echo, ze noemde vleesbomen als een mogelijke oorzaak. Na de echo en bloedonderzoek leek er niets mis te zijn, mijn cyclus was gewoon compleet uit balans. Wellicht lag de oorzaak in mijn gewicht werd er geopperd, ik was namelijk erg zwaar, en het is algemeen bekend dat gewicht invloed heeft op je cyclus. Dat was uiteraard niet prettig om te horen en ik was juist in de twee jaar daarvoor al ongeveer tien kilo afgevallen. In ieder geval, de opties op dat moment waren de pil, een mirena spiraal of doormodderen zoals het was. Vanwege eerdere ervaringen met de pil was dat voor mij geen optie en doorgaan zoals het was ook niet. Het spiraaltje leek de beste optie op dat moment, al was ik daar ook niet blij mee want het waren toch weer hormonen. Maar ik moest iets!
5 september 2012 was het zover, de spiraal werd geplaatst door de gynaecoloog. De plaatsing deed ontzettend zeer en ik had de dagen erna behoorlijke kramp in mijn bovenbenen. In de weken erna kreeg ik steeds meer vage klachten, ik was erg moe, was bijna continu verkouden, ik had regelmatig last van kramp in mijn bovenbenen, een hele onrustige huid, puistjes in mijn gezicht, mijn eczeem verergerde dramatisch. Ik was zeer emotioneel, ik zat bij ieder dood vogeltje te janken alsof de wereld vergaan was. Ik herkende mezelf niet meer. En de bloedingen waren er nog steeds, wel veel minder hevig. De huisarts bevestigde vrijwel meteen wat ik zelf ook al had uitgevogeld, het spiraaltje was zeer waarschijnlijk de boosdoener. Eind november moest ik voor controle naar de gynaecoloog en ook hij bevestigde dat de klachten van het spiraaltje konden zijn. Hij raadde aan om het nog even een paar maanden aan te kijken omdat het tot zes maanden kan duren voor je lichaam gewend is.
Zo gezegd zo gedaan en de klachten werden wel minder, ze gingen alleen nooit helemaal weg. De bloedingen waren wel heel erg afgenomen. In maart 2013 weer een bezoekje gebracht aan de gynaecoloog om te vragen wat er zou gebeuren als ik het spiraaltje zou laten verwijderen. Zou de hevige menstruatie dan weer terugkomen. Waren er nog andere opties. Ik wilde eigenlijk van dat ding af. Maar uiteraard kon de gynaecoloog niet zeggen wat er zou gebeuren als het spiraaltje verwijderd werd, en de enige andere optie waar hij mee kwam was Novasure, wat mij zo'n ingrijpende optie leek. Bovendien zijn mijn man en ik er nog niet uit of we een kinderwens hebben. Hij vertelde mij dat ik me moest afvragen wat beter was, de kwaliteit van mijn leven voor het spiraaltje of de kwaliteit wan mijn leven na het spiraaltje. Heerlijk als je met zo'n dooddoener naar huis wordt gestuurd.
Omdat mijn gewicht waarschijnlijk toch ook wel een grote rol speelde (en omdat ik gewoon echt veel te zwaar was) besloot ik om hulp te zoeken bij het afvallen. Er was gezegd dat de cyclus weer normaal op gang zou kunnen komen als ik zo'n 10 tot 15 % van mijn lichaamsgewicht kwijt was. Ik had het zelf geprobeerd maar dat lukte me niet. Nu, zes maanden later ben ik al bijna 23 kilo afgevallen en ik voel me aan alle kanten beter. Maar nog steeds de onrustige huid, de eczeem die maar niet minder wordt, de vermoeidheid enz.
Dat het spiraaltje er uit gaat is duidelijk, ik wil er vanaf, ik ben mezelf niet meer. De vraag is alleen wanneer, ik wil niet terug naar hoe het was begin vorig jaar met die vreselijk hevige menstruaties. Kan het nu al of moet ik wachten tot ik nog meer afgevallen ben, daar ga ik namelijk voorlopig nog mee door. Ik ga het vragen aan de huisarts of de gynaecoloog maar ik denk dat ze me geen zinnig antwoord kunnen geven, ik denk dat proberen de enige optie is.
Misschien weet iemand hier op het forum raad? Misschien heeft iemand het ook zo meegemaakt. Ik ben benieuwd. Het lucht sowieso op om mijn verhaal op te schrijven en om de verhalen van anderen te lezen, en vooral dat laatste sterkt me in mijn gevoel dat ik van dat ding af wil!
Na ongeveer vier jaar was ik weer eens een keer ongesteld en dat was zo ontzetten hevig, zoveel bloedverlies had ik nooit. En de volgende keer was dat ook zo, en ik merkte dat het steeds vaker werd en iedere keer heviger dan de vorige. En na een jaar was ik een soort omgekeerd ongesteld, iets van drie weken wel en slechts een paar dagen niet. En zo hevig dat de maandverbanden e.d. niet aan te slepen waren. Doorlekken was aan de orde van de dag, en zelfs met drie dubbele bescherming (2 dikke maandverbanden en een tampon) ben ik een keer doorgelekt tijdens een etentje in een restaurant, om je dood te schamen.
De huisarts verwees me door naar een gynaecoloog voor een inwendige echo, ze noemde vleesbomen als een mogelijke oorzaak. Na de echo en bloedonderzoek leek er niets mis te zijn, mijn cyclus was gewoon compleet uit balans. Wellicht lag de oorzaak in mijn gewicht werd er geopperd, ik was namelijk erg zwaar, en het is algemeen bekend dat gewicht invloed heeft op je cyclus. Dat was uiteraard niet prettig om te horen en ik was juist in de twee jaar daarvoor al ongeveer tien kilo afgevallen. In ieder geval, de opties op dat moment waren de pil, een mirena spiraal of doormodderen zoals het was. Vanwege eerdere ervaringen met de pil was dat voor mij geen optie en doorgaan zoals het was ook niet. Het spiraaltje leek de beste optie op dat moment, al was ik daar ook niet blij mee want het waren toch weer hormonen. Maar ik moest iets!
5 september 2012 was het zover, de spiraal werd geplaatst door de gynaecoloog. De plaatsing deed ontzettend zeer en ik had de dagen erna behoorlijke kramp in mijn bovenbenen. In de weken erna kreeg ik steeds meer vage klachten, ik was erg moe, was bijna continu verkouden, ik had regelmatig last van kramp in mijn bovenbenen, een hele onrustige huid, puistjes in mijn gezicht, mijn eczeem verergerde dramatisch. Ik was zeer emotioneel, ik zat bij ieder dood vogeltje te janken alsof de wereld vergaan was. Ik herkende mezelf niet meer. En de bloedingen waren er nog steeds, wel veel minder hevig. De huisarts bevestigde vrijwel meteen wat ik zelf ook al had uitgevogeld, het spiraaltje was zeer waarschijnlijk de boosdoener. Eind november moest ik voor controle naar de gynaecoloog en ook hij bevestigde dat de klachten van het spiraaltje konden zijn. Hij raadde aan om het nog even een paar maanden aan te kijken omdat het tot zes maanden kan duren voor je lichaam gewend is.
Zo gezegd zo gedaan en de klachten werden wel minder, ze gingen alleen nooit helemaal weg. De bloedingen waren wel heel erg afgenomen. In maart 2013 weer een bezoekje gebracht aan de gynaecoloog om te vragen wat er zou gebeuren als ik het spiraaltje zou laten verwijderen. Zou de hevige menstruatie dan weer terugkomen. Waren er nog andere opties. Ik wilde eigenlijk van dat ding af. Maar uiteraard kon de gynaecoloog niet zeggen wat er zou gebeuren als het spiraaltje verwijderd werd, en de enige andere optie waar hij mee kwam was Novasure, wat mij zo'n ingrijpende optie leek. Bovendien zijn mijn man en ik er nog niet uit of we een kinderwens hebben. Hij vertelde mij dat ik me moest afvragen wat beter was, de kwaliteit van mijn leven voor het spiraaltje of de kwaliteit wan mijn leven na het spiraaltje. Heerlijk als je met zo'n dooddoener naar huis wordt gestuurd.
Omdat mijn gewicht waarschijnlijk toch ook wel een grote rol speelde (en omdat ik gewoon echt veel te zwaar was) besloot ik om hulp te zoeken bij het afvallen. Er was gezegd dat de cyclus weer normaal op gang zou kunnen komen als ik zo'n 10 tot 15 % van mijn lichaamsgewicht kwijt was. Ik had het zelf geprobeerd maar dat lukte me niet. Nu, zes maanden later ben ik al bijna 23 kilo afgevallen en ik voel me aan alle kanten beter. Maar nog steeds de onrustige huid, de eczeem die maar niet minder wordt, de vermoeidheid enz.
Dat het spiraaltje er uit gaat is duidelijk, ik wil er vanaf, ik ben mezelf niet meer. De vraag is alleen wanneer, ik wil niet terug naar hoe het was begin vorig jaar met die vreselijk hevige menstruaties. Kan het nu al of moet ik wachten tot ik nog meer afgevallen ben, daar ga ik namelijk voorlopig nog mee door. Ik ga het vragen aan de huisarts of de gynaecoloog maar ik denk dat ze me geen zinnig antwoord kunnen geven, ik denk dat proberen de enige optie is.
Misschien weet iemand hier op het forum raad? Misschien heeft iemand het ook zo meegemaakt. Ik ben benieuwd. Het lucht sowieso op om mijn verhaal op te schrijven en om de verhalen van anderen te lezen, en vooral dat laatste sterkt me in mijn gevoel dat ik van dat ding af wil!