Even voorstellen + mijn verhaal

Vertel hier je verhaal.
Plaats reactie
Truus91
Nieuweling
Berichten: 1
Lid geworden op: 11-10-2013 10:41

Even voorstellen + mijn verhaal

Bericht door Truus91 » 11-10-2013 11:50

Hoi allemaal, ik ben T, 22 jaar oud. afgestudeerd, zelfstandig ondernemer en woon samen met mijn vriend.

De Pil
Ik ben op mijn 15e aan de pil gegaan omdat ik toen een vriendje kreeg (niet mijn huidige vriend),... toen na een jaartje ik in een periode kwam dat ik middenin mijn pil-strip ongesteld werd en daarna ook weer in mijn stopwweek is er gekozen voor een sterkere pil... dit gebeurde vervolgens nog 3 keer. Toen ik de laatste keer al 3 maanden non-stop ongesteld was heb ik de keuze gemaakt voor de mirena... joepie wat was ik blij, hoefde ik nooit meer aan die stomme pil te denken. En de kans dat ik helemaal niet meer ongesteld zou worden was nog een reden om over te stappen. Ook het feit dat ik een vaste relatie kreeg met mijn huidige vriend en meer vertrouwen in de mirena had dan in de pil, maakte dat met de pil ook de comdooms t huis uit konden.

De Mirena
Uiteindelijk heb ik dus op mijn 20e de mirena laten zetten. Het zetten was een hel (aangezien ik nog nooit kinderen heb gehad). ik kan mij nog goed herrineren, ik was alleen gegaan (stom stom, ik had iemand mee moeten nemen wiens hand ik als stressbal mocht gebruiken). na de plaatsing ben ik lijkbleek naar de supermarkt gegaan om een voorraad chocolade in te slaan en daarna op de bank te hangen in een joggingbroek.

6 weken, zo lang duurde het tot ik klaar was met buikpijn en ongesteld zijn. en toen begon het genieten (althans, dat dacht ik).

Mijn ongesteldheid bleef uit, ik had wel mijn maandelijkse krampen, maar met een aleve feminax was alles weg. Een tijd lang is dit goed gegaan tot ik allemaal vage klachten kreeg...............

Lichamelijke klachten
Uiteindelijk kwam mijn menstruatie terug, voor zover je het menstruatie kunt noemen. bloed is veranderd in bruine prut/slijm, het is op te vangen met 1 inlegkruisje per dag. Zo ben ik 4 a 5 maanden niet ongesteld, dan een week wel 2 dagen niet en dan 16 dagen wel, dan weer 1 dag niet 3 dagen wel en dan weer 2 tot 5 maanden niet. er is werkelijk geen pijl op te trekken. superirritant

Ik kreeg een dusdanige bolle buik dat ik wel 16 weken zwanger leek, eten kon ik niet meer omdat het pijn deed aan mijn buik. ik verteerde mijn voedsel blijkbaar niet meer goed (heb ik nooit problemen mee gehad) maar ik had vanaf dat moment altijd last van OF constipatie OF diarree...

Ook was ik heel vaak weken achtereen misselijk... ik heb heel vaak gedacht dat ik zwanger was en dus heb ik regelmatig een zwangerschapstest gedaan, allemaal negatief.

Mijn borsten zijn wel 2 cupmaten kleiner geworden (zonder dat ik ergens anders op mijn lijf van vorm gewisseld ben of dat de weegschaal iets anders aangaf). Ook werden mijn borsten SUPERGEVOELIG. uiteindelijk zijn het kleine keiharde cupjes geworden en ben ik naar de dokter gegaan... doorgestuurd voor een echo, conclusie mastopathie en mastodynie

Nog iets is mijn libido, die was vanaf de plaatsing van de mirena niet superhoog maar het afgelopen jaar onder het vriespunt. 1 keer per week was de max... nu heb ik de afgelopen 2,5 maand géén 1 keer gezonde lust gehaad. hoezeer mijn vriend ook zn best doet (aan hem ligt het niet) maar mijn libido is in de ijstijd beland

Ook heb ik sinds de plaatsing van de mirena een allergie voor chocolade en varkensvlees. De afgelopen 3 maanden zit ik onder de puistjes in mijn gezicht (veelal bij mijn haarlijn).

Stemmingswisselingen
Ook kreeg ik stemmingswisselingen... ik schreef mijzelf bij alles af "ik kan dit niet want ik ben niet goed genoeg". Ik was ineens bang, bang dat mijn vriend bij mij weg ging, bang dat wij het financieel niet zouden redden, bang dat ik mijn opleiding niet zou halen (ik had de hoogste cijfers van mijn klas). ik voelde me steeds de mindere en kon alleen nog maar doemdenken. Ook kon ik ineens om de kleinste dingen boos worden. Als ik de rits van mn jurkje niet omhoog kreeg, als ik een schaaltje niet kon vinden in de kast, als ik mijn haren niet in 1 keer goed krijg. Op dat moment sta ik te vloeken en te tieren, te stampvoeten als een 3-jarige. Mijn vriend kon ook ineens niets meer goed doen, en jeetje wat doet hij zijn best voor me...Ook mijn schoonmoeder was in deze tijd 2 weken bij ons thuis (ze woont 800km verderop). Bij elke vraag raakte ik geirriteerd... waarop ik al een stuk of 5 keer had gezegd "doe je ding en pak gewoon, doe alsof je thuis ben". Toen ze voor de 10e keer iets aan me vroeg was mijn reactie vanuit het niets: "GODVERDOMME ik heb je toch gezegd dat je gewoon kan pakken, vraag niet steeds alles aan me als een klein kind JEZUS HEE" (sorry voor mijn taalgebruik, ik schrok er achteraf ook ontzettend van, zeker omdat ik zelf nomaal heel nuchter ben en het absoluut niet nodig vind om te vloeken of beledigen) Ook mijn vriend was regelmatig de klos van mijn uitbarstingen en scheldpartijen, op het moment dat ik dingen zei had ik eigenlijk al weer spijt. Nu alles weer in een rustiger vaarwater zit zijn die hele erge vloeken en tieren momenten een stuk minder. Wel heb ik vanuit het niets dat ik het ene moment vrolijk ben en twee minuten later kan huilen en als je mij dan vraagt wat er aan de hand is heb ik werkelijk geen idee.

Dus...
That so far. ik heb dinsdag een gesprek bij de huisarts of ik over kan stappen op een koperspiraal want ik ben eigenlijk wel helemaal klaar met die hormonen. Mijn relatie lijdt gewoon onder deze omstandigheden, en dat mag gewoon niet met die ontzettende schat van een vriend die me in alles steunt en wil helpen

Herkennen mensen dit?

sfeertje
Nieuweling
Berichten: 2
Lid geworden op: 18-10-2013 12:30

Bericht door sfeertje » 18-10-2013 12:52

Ik herken dit heel erg, op de borstenpart na dan.
Mijn vriend kan niks goed doen, ook al doet hij zijn best.
Ben constant bang dat hij bij me weg gaat.
Ik kan ineens huilen terwijl ik geen reden heb.
Volgende moment niks aan de hand.
Ook heb ik een paar keer opgemerkt dat het soms als iets niet lukt of iemand iets doet waar ik me aan stoor het letterlijk en figuurlijjk zwart voor mijn ogen word.
Ik dacht eerst het ligt aan mij ik heb het te druk, ik meot me niet zo aanstellen, maar begin me steeds meer af te vragen of het niet beter is dat hij er weer uit gaat.

Claudia
Site Admin
Berichten: 859
Lid geworden op: 16-12-2007 20:07

Bericht door Claudia » 24-10-2013 12:34

Erg herkenbaar, je hebt het heel goed verwoord trouwens. Op de site zijn meerdere verslagen te vinden van vrouwen die zichzelf niet meer waren na de plaatsing. Hopelijk heeft de huisarts je verhaal serieus genomen en je verlost. Hou er rekening mee dat het tijd kan kosten voordat je je weer de oude voelt. Heel veel succes!
Moeder van 4 kinderen, drie keer Mirena (in 2001, 2003 en 2007)

Plaats reactie