zoekende
Geplaatst: 02-03-2014 10:59
Ik heb nu al meer dan 4 jaar mirena. Op zich erg handig want buiten de eerste 3 maanden elke dag gespot te hebben na de plaatsing, nooit meer mijn menstruatie gehad. Maar de laatste jaren is het bergaf gegaan met mijn psychische gezondheid.
Dingen die ik merk:
- geen zin in seks
- depressieve gevoelens en onlogische suïcidale gedachten
- pijnijke borsten
- lastig gevoel in de onderbuik
- lage rugpijn (terwijl ik dat nooit heb gehad daarvoor)
Ik heb aanleg voor depressiviteit maar als ik nu terugkijk op mijn verleden: op mijn 16 pil beginnen nemen omdat ik veel last had van acné, kort daarna veel aangekomen, depressie, zelfmoordpoging, daarna eetstoornis ontwikkeld. Veel therapie gehad, therapie afgerond en rond deze periode ook gestopt met de pil.
Een periode heel goed in mijn vel gezeten: mooi gewicht, positief gevoel en voor de eerste keer in mijn leven zin in seks.
Dan mijn man leren kennen, koperspiraal gezet maar na een jaartje er terug uit omdat we voor een kindje gingen. Lang geduurd voor ik zwanger was en dus had wel een impact, dan zoontje gekregen, daarna op de minipil voor een jaartje tot we voor ons 2de kindje gingen. Zwanger geraakt vrij snel, na bevalling op minipil tot dochterlief 1 jaar was en dan mirenaspiraal laten zetten omdat ik ook geen pil meer wou een volgens gyne enkel lokale afscheiding hormonen dus kans op depressie of andere klachten nihil. Nu ik ben niet bij de pakken blijven zitten met mijn depressieve gevoelens maar desondanks ik al heel wat positieve stappen heb gezet, blijft de depressie aanwezig. Medicatie tegen depressie weiger ik, volgens mij heeft het meer met de hormonen in mijn lijf te maken.
Nu ik dus erop terugkijk denk ik dat ik wel gevoelig ben voor hormonen op welke manier dan ook en in april laat ik dus het mirena verwijderen. Manlief moet dan maar zich laten steriliseren. Ik hoop echt dat ik mij dan terug beter ga voelen, terug zin in seks krijg en terug een normalere eetlust.
Wie herkent zich in mijn verhaal?
Dingen die ik merk:
- geen zin in seks
- depressieve gevoelens en onlogische suïcidale gedachten
- pijnijke borsten
- lastig gevoel in de onderbuik
- lage rugpijn (terwijl ik dat nooit heb gehad daarvoor)
Ik heb aanleg voor depressiviteit maar als ik nu terugkijk op mijn verleden: op mijn 16 pil beginnen nemen omdat ik veel last had van acné, kort daarna veel aangekomen, depressie, zelfmoordpoging, daarna eetstoornis ontwikkeld. Veel therapie gehad, therapie afgerond en rond deze periode ook gestopt met de pil.
Een periode heel goed in mijn vel gezeten: mooi gewicht, positief gevoel en voor de eerste keer in mijn leven zin in seks.
Dan mijn man leren kennen, koperspiraal gezet maar na een jaartje er terug uit omdat we voor een kindje gingen. Lang geduurd voor ik zwanger was en dus had wel een impact, dan zoontje gekregen, daarna op de minipil voor een jaartje tot we voor ons 2de kindje gingen. Zwanger geraakt vrij snel, na bevalling op minipil tot dochterlief 1 jaar was en dan mirenaspiraal laten zetten omdat ik ook geen pil meer wou een volgens gyne enkel lokale afscheiding hormonen dus kans op depressie of andere klachten nihil. Nu ik ben niet bij de pakken blijven zitten met mijn depressieve gevoelens maar desondanks ik al heel wat positieve stappen heb gezet, blijft de depressie aanwezig. Medicatie tegen depressie weiger ik, volgens mij heeft het meer met de hormonen in mijn lijf te maken.
Nu ik dus erop terugkijk denk ik dat ik wel gevoelig ben voor hormonen op welke manier dan ook en in april laat ik dus het mirena verwijderen. Manlief moet dan maar zich laten steriliseren. Ik hoop echt dat ik mij dan terug beter ga voelen, terug zin in seks krijg en terug een normalere eetlust.
Wie herkent zich in mijn verhaal?