Mijn verhaal

[Claudia]

Mijn naam is Claudia en ik ben 38 jaar. Ik ben gezegend met 4 kinderen. Na de geboorte van mijn tweede kind adviseerde mijn gynaecoloog mij om de Mirena te nemen. Volgens hem had deze weinig bijwerkingen vanwege de lage dosering hormonen, en was de anticonceptie meteen voor vijf jaar geregeld. Dat eerste jaar na de geboorte van mijn zoon was zwaar. Ik had veel moeite om me weer de oude te voelen, maar dat was ook eigenlijk wel normaal dacht ik, want het kost ook aardig wat tijd om weer te ontzwangeren. Ik heb de Mirena toen een jaar gehad, en daarna laten verwijderen in verband met nog een kinderwens. Ik raakte zwanger van mijn derde kindje, mijn dochter. Zes weken na de bevalling kreeg ik opnieuw de Mirena. Een paar maanden daarna, dit was medio 2003, begon ik mij niet goed te voelen. Ik was angstig, kreeg last van dwangklachten, en voelde mij de hele tijd boos. Op een gegeven moment kreeg ik gewoon zin om de kinderen te gaan slaan wanneer ze niet luisterden, en om te voorkomen dat ik dat ook echt zou gaan doen ben ik naar mijn huisarts gegaan. Deze gaf mij antidepressiva en regelde een gesprek met een maatschappelijk werker en een psycholoog. Tegen het einde van datzelfde jaar ben ik gescheiden. Ook had ik in dat jaar veel last van gewrichtsklachten en rugklachten. Reuma onderzoek en schildklier onderzoek leverde niks op. Ik kreeg last van mijn borsten, vooral de rechter, en volgens de huisarts waren dit gezwollen klieren en zou dit niet zo maar weg gaan, het hoorde bij mij en ik moest het accepteren zei ze.
Inmiddels ben ik in 2005 hertrouwd, met mijn huidige man. Eind 2005 is de Mirena in verband met nog een kinderwens (we wilden graag nog samen een kindje) weer verwijderd. Na enkele maanden raakte ik zwanger, en in januari 2007 is mijn vierde kindje geboren. Zes weken daarna kreeg ik opnieuw de mirena. Ik voelde mij al snel eerder achteruit gaan dan vooruit. Ik kwam niet meer op krachten, was vaak moe. Ik weet dat aan het ontzwangeren en aan de drukte binnen ons gezin. Op een gegeven moment had ik helemaal nergens meer energie voor, ook niet toen ik na een half jaar stopte met borstvoeding geven. Ik kreeg rare klachten. Mijn haar viel uit en werd veel vetter, mijn middenscheiding werd steeds dunner. Ik ging slechter zien, vooral met mijn rechteroog. Ik dacht dat ik een leesbril nodig had. Mijn borsten deden iedere dag pijn. Ik had vaak hoofdpijn, en tintelingen op mijn hoofd en in mijn nek. Onder mijn voeten voelde ik tintelingen, en aan mijn rechterhand werden mijn vingertoppen doof. Mijn handen en voeten (enkels!) zwollen op. Mijn spataderen werden niet minder maar juist erger. Als ik in de spiegel keek zag ik er eerder ziek uit dan gezond, en was vaak bleek. Mijn gewicht nam toe in plaats van af. Ik had de hele dag trek, en wanneer ik niet at werd ik slap van de honger. Ik werd misselijk, alsof ik net zwanger was, en ik kreeg last van mijn maag en van mijn darmen. Mijn gewrichten deden opnieuw pijn, soms voelde ik me 's ochtends eerder 80 dan 38 wanneer ik mijn bed uit kwam. Ik moest regelmatig rennen naar de wc, anders was ik bang dat ik in mijn broek zou plassen, want de aandrang kwam opeens vrij plotseling en dan was het al bijna niet meer te houden. Ook had ik vaak griepachtige gevoelens, steken door mijn hele lijf. In mijn linker bovenbuik had ik constant een enorme luchtbel. Ik voelde me weer angstig, ging hyperventileren. Kreeg hartkloppingen, niet alleen overdag maar ook wanneer ik 's avonds rustig in mijn bed lag. Had het gevoel de controle te verliezen over mijn linker arm, en gaf bij de fysiotherapie waar ik opnieuw voor rug en nekklachten liep aan dat ik het idee had dat mijn linker arm niet meer zo krachtig was als voorheen. Ik werd ontzettend vergeetachtig, kon me niet goed meer concentreren. Ik was de hele dag boos op mijn man. En ik had geen zin meer in sex. Helemaal niet meer. De huisarts schreef mij opnieuw antidepressiva voor. Toen ik opperde of het misschien de mirena kon zijn, zei hij dat hij daar niet meteen aan dacht, en dat hij eerst wilde proberen of het met antidepressiva beter zou gaan.
Thuis ben ik op het internet gaan speuren naar soortgelijke klachten, en kwam God zij dank terecht op een Amerikaanse site waar alle puzzelstukjes op hun plaats vielen. Van de ene verbazing viel ik in de andere. Dit was precies mijn klachtenpatroon!
Ik heb de mirena nu drie weken geleden door de huisarts laten verwijderen, en hem ook uitgelegd waarom. Hij had het in de praktijk nog nooit meegemaakt dat iemand er zo veel last van kon hebben, en dat snap ik ook best. De klachten zijn namelijk dusdanig dat je ze niet snel in verband brengt met een hormoonspiraaltje dat slechts lage doseringen bevat.
Ondertussen heb ik in de afgelopen jaren dat ik met de Mirena heb gelopen, verschillende bloedonderzoeken naar reuma en schildklierafwijkingen gehad. Ik heb bij de psycholoog gelopen voor onverklaarbare angsten en boosheid. Ik heb antidepressiva moeten slikken. De huisarts heeft een hartfilmpje gemaakt in verband met de hartkloppingen. Ik heb een echo van mijn bovenbuik gehad waar niks uit kwam. Er begonnen zo maar kiezen af te breken, en ik had vaak kiespijn. Ik ben geopereerd aan een cyste aan mijn eierstok eind 2003, waarbij de gynaecoloog mij niet verteld heeft dat dit door de Mirena is veroorzaakt. En ik voelde me lichamelijk een energieloos wrak, waarbij alles me te veel werd. Nu de Mirena is verwijderd, merk ik dat ik langzamerhand weer opkrabbel. De eerste menstruatie heb ik inmiddels weer gehad, en vlak daarvoor had ik een opleving van verschillende klachten. Gelukkig zijn die nu weer weg, en de meeste van de klachten nemen zienderogen af. Ik voel me zelfs af en toe weer gewoon blij, en kan weer lachen. Ik hoop dat ik weer helemaal de oude zal worden.
Om andere vrouwen te helpen die met dezelfde klachten zitten, ben ik een forum begonnen, waar ervaringen kunnen worden gedeeld en waar veel informatie is te vinden. Zo heb ik het gevoel dat ik toch iets kan doen tegen dit door veel artsen volop geprezen wondermiddel, dat helaas niet bij iedereen even goed uitpakt.....

[nancy]

hoi claudia
naar aanleiding van je mailtje ben ik maar eens een kijkje gaan nemen op je forum, en schrik der van. ik ben zelf 28 en heb nog geen kinderen.
heb bijna 2 jaar geleden het spiraal laten plaatsen omdat ik veel menstruatieklachten had, vloeide erg veel en had veel menstruatiepijn.
ik heb der nu een heleboel andere vage klachten voor terug gekregen.
het lijkt soms of er geen einde aan komt.
moet nou zelf deze week weer terug komen bij men huisarts vanwege men vage buikklachten. mijn huisarts is niet zo makkelijk met doorverwijzen, maar sta er de volgende keer op als ik bij hem ben. ik denk dat ik het spiraal ook ga laten verwijderen en dan toch maar weer andere anticonceptie ga proberen.
het spiraal is tot nu toe alleen nog maar ellende!!
groetjes nancy

[mandy1987]

Ik ben mandy, 20 jaar en nu bijna 3 jaar een mirena spiraal maar nog niks anders als problemen en 'pijn'
gehad, het is begonnen met pijn bij het vrijen en heel erg veel blaasontstekingen. Nu is dit voor een groot deel wel weg had ook met werkstress te maken. Maar nog steeds een onverklaarbare pijn in mijn rechteronderbuik. Hiervoor het ik al tig onderzoeken gehad en een nieuw papier om een nieuwe echo te laten maken om te kijken of er nu verandering is in de ligging van de spiraal. Het is al zovaak onderzocht, eerst dachten ze blinde darm, daarna iets met mijn blaas, toen kwamen ze erachter dat mijn eierstok aan de rechtste kant iets vergroot was. Maar ik geloof er niks van ben nu heel erg aan t twijfelen of ik hem moet laten verwijderen. Het heeft zo ook best veel voordelen. Ook ben ik erg bang dat t misschien pijn doet hem verwijderen, van het inbrengen heb ik niks gemerkt en verder eigenlijk ook niet alleen die rare vervelende pijn. Heeft iemand nog meer last hiervan? En inderdaad ook mijn huisarts kijkt me telkens raar aan als ik vraag of de klachten kunnen komen door het spiraaltje.

[Claudia]

Mandy, de blaasontstekingen kunnen een bijwerking zijn van de Mirena. In het rapport van Bayer staat dit als bijwerking vermeld, bij minder dan 1% van de vrouwen. Maar als je bij die minder dan 1% hoort is het wel knap vervelend. De pijn bij het vrijen is ook een bijwerking die regelmatig voorkomt, dit kan door het hormoon komen of door bijvoorbeeld een infectie. Gelukkig dat het bij jou daarmee nu wat beter gaat. De pijn in de rechterzij komt veel voor. Bij de 'ervaringen van andere vrouwen' staat bijvoorbeeld het verhaal van pkking. Zij noemt dezelfde pijn in haar rechterkant. Ik weet niet of je een beetje uit de voeten kunt met Engels, maar op de websites die je onder de links kunt vinden staan veel reacties van vrouwen met dezelfde pijn, sommigen voelen het rechts en anderen weer links. Als je wilt, kan ik je de vertaling van de bijwerkingen uit het rapport van Bayer per mail toezenden, zodat je het mee kunt nemen naar je arts.

[natasha]

Wat herkenbaar allemaal zeg.
Ik heb de mirena sinds april 2007.
Ben sindsdien 8 maanden ongesteld geweest.
En nu pas sinds kort, 1 week NIET!!!
Dat is niet alles...
Heb ook een hele lijst met klachten. Waarvan ik dacht dat het door de depressie kwam.
Maar toen ik het mirena-topic op babyopkomst.nl zag, kwam ik erachter dat het allemaal door de mirena komt.

Ik ben blij dat ik dit nu weet. Want omdat ik dus dacht dat ik een post-partum depressie had, ben ik pillen gaan slikken, die eigenlijk niet werken.
Maar ik ben laatst gaan nadenken en kwam erachter dat het geen postpartum dep. was. Want ik geniet juist heel erg van mijn kinderen. En het is begonnen rond de mirena. (2 maanden na de bevalling)
Morgen maar even de ha bellen. En zeggen dat ik de mirena ERUIT wil hebben.

Dit klinkt misschien lullig, maar ik ben blij dat ik niet de enige ben met dit probleem.

Groetjes Patty

[Claudia]

Hoi Patty, dat klinkt helemaal niet lullig, het is juist een opluchting wanneer je eindelijk ziet waar je klachten vandaan komen. Ik had dat ook. Aan de ene kant heel boos, omdat ik me bedrogen voelde, en aan de andere kant opgelucht, omdat ik er nu eindelijk iets aan kon doen.
Hoe is het gegaan vandaag? Heb je een afspraak kunnen maken bij je huisarts?