Goedemorgen Wendy,
Jij hebt als ik het goed bekeken heb,de 20ste de Mirena laten verwijderen,en nu heb je die bloeding,dat klopt wel,ik had dat ook 3 dagen daarna,het is dan denk ik nog niet de menstruatie,maar denk dat het van de hormonen komt die nu niet meer afgegeven worden.
Als je er goed over nadenkt is het toch eigenlijk niet gezond,om de natuurlijke hormonen te ontregelen?!.
Ik heb dat jaren gedaan met de pil,af en toe doorslikken enzo,en nu weer die Mirena,die als het ware elke maand een abortus veroorzaakt.
Na de pil werd ik niet meer ongesteld,dat noemen ze dan heel mooi"post-pil amenorroe.
Nou lekker ben je ermee,voor mij nooit meer synthetische hormonen.
Mag ik vragen welke angsten je precies hebt?
Ikzelf had ook extreme angsten,zoals ik al eerder heb verteld,dat ik controle zou verliezen over mezelf,of niet meer voor m'n kinderen zou kunnen zorgen.dat mij of m'n kinderen iets zou overkomen,enz enz.gewoon ontzettende onzinnige dingen die ik in m'n hoofd kan halen.
Voel me nu stap voor stap sterker worden,heb daar wel hulp bij.
Het is een hele zware tocht vind ik zelf hoor,want nu ik zo goed ben,denk ik niet meer te vallen,maar dan voor de menstruatie kan alles weer op gaan spelen,en dat houd dan ook zo anderhalve week aan.
De andere dames die al wat langer Mirena-vrij zijn zeggen dat het per maand minder gaat worden,ik vertrouw daar op.
Ik wil zo graag weer de spontane vrolijke vrouw worden die ik eigenlijk ben!.
Heel dapper van je dat je vanmorgen zo de draad weer hebt opgepakt.
Het valt niet mee,ik weet wat je voelt.
veel liefs van Bright
Zit er even doorheen, kan de Mirena meespelen?
-
Maantje
- Nieuweling
- Berichten: 14
- Lid geworden op: 20-08-2008 09:35
Hoi Bright!
Ik weet nog dat in de pil tijd ik behoorlijk van het goede pad afvloog. Ik was doodongelukkig, keerde me van iedereen af.
Ontwikkelde een eetstoornis want ik zat immers ook aan de AD en kwam tig kilo's aan. Ik denk liever niet meer terug aan die tijd. Toen mijn zoon geboren werd had ik een doel, ik moest aan mezelf werken! De tijd dat het beter met me ging was het moment dat ik en mn zoon een eigen plekje kregen. Ik was van de AD en pilvrij, want immers geen relatie meer. Ik heb wel zo nu en dan eens een terugslag gekregen van paniekjes maar ik had doelen. Mijn zoon naar school brengen en uiteindelijk een opleiding volgen en weer aan het werk. Ik kreeg steeds meer en meer zelfvertrouwen. En ritme in mijn leven houd me op de been. Ik wist dat ik nog wat dingen moest aanpakken, want mijn wereldje was niet echt groot. Ik kreeg op mijn werk een eigen werkplek (kamer) en voelde me soms ongelukkig, want ook daar was ik heel erg op mezelf. Ik miste mensen om me heen. Maar aan de andere kant, had ik daar wel een kans gekregen en ze accepteerde me zoals ik ben. Daarom heb ik ook 2 jaar nagedacht of die stap wel kon nemen. Ook in de 11 jaar dat ik met mijn zoon woonde had ik wel angsten. Dingen die je liever niet hardop zegt. Maar nogmaals regelmaat en doelen hielpen mij.
Ongeveer 11 jaar lang ben ik niet aan anticonceptie geweest, tot afgelopen mei.
Mijn grootste angsten op het moment is dat ik alles uit mijn vingers laat glijden. Dat ik uiteindelijk in een gekkehuis beland. Dat ik mijn vechtlust verloren ben. En heel even laat ik me in mijn angsten vallen, maar het volgende moment trek ik me aan mijn haren eruit. Want ik heb toch niet voor niets zo hard gevochten om te zijn waar ik ben.
Ik heb namelijk heel lang niet het gevoel gehad dat ik er tegen op zag om mijn kind naar school te brengen. En daar zat ik gisteren al tegen op te hikken en vanochtend ook een beetje. Nu ik dit weer gedaan heb, zie ik dit als een overwinning. Ik zit nu ook even lekker thuis en ga ik hier even lekker rommelen en straks mijn kind weer ophalen en naar judo brengen. Ik moet proberen om postitief te blijven, dat is als doemdenker een hele lastige. Maar het gevoel wat ik nu heb is goed. Ik ga hier uit komen!!!!
Groetjes,
Wendy
Ik weet nog dat in de pil tijd ik behoorlijk van het goede pad afvloog. Ik was doodongelukkig, keerde me van iedereen af.
Ontwikkelde een eetstoornis want ik zat immers ook aan de AD en kwam tig kilo's aan. Ik denk liever niet meer terug aan die tijd. Toen mijn zoon geboren werd had ik een doel, ik moest aan mezelf werken! De tijd dat het beter met me ging was het moment dat ik en mn zoon een eigen plekje kregen. Ik was van de AD en pilvrij, want immers geen relatie meer. Ik heb wel zo nu en dan eens een terugslag gekregen van paniekjes maar ik had doelen. Mijn zoon naar school brengen en uiteindelijk een opleiding volgen en weer aan het werk. Ik kreeg steeds meer en meer zelfvertrouwen. En ritme in mijn leven houd me op de been. Ik wist dat ik nog wat dingen moest aanpakken, want mijn wereldje was niet echt groot. Ik kreeg op mijn werk een eigen werkplek (kamer) en voelde me soms ongelukkig, want ook daar was ik heel erg op mezelf. Ik miste mensen om me heen. Maar aan de andere kant, had ik daar wel een kans gekregen en ze accepteerde me zoals ik ben. Daarom heb ik ook 2 jaar nagedacht of die stap wel kon nemen. Ook in de 11 jaar dat ik met mijn zoon woonde had ik wel angsten. Dingen die je liever niet hardop zegt. Maar nogmaals regelmaat en doelen hielpen mij.
Ongeveer 11 jaar lang ben ik niet aan anticonceptie geweest, tot afgelopen mei.
Mijn grootste angsten op het moment is dat ik alles uit mijn vingers laat glijden. Dat ik uiteindelijk in een gekkehuis beland. Dat ik mijn vechtlust verloren ben. En heel even laat ik me in mijn angsten vallen, maar het volgende moment trek ik me aan mijn haren eruit. Want ik heb toch niet voor niets zo hard gevochten om te zijn waar ik ben.
Ik heb namelijk heel lang niet het gevoel gehad dat ik er tegen op zag om mijn kind naar school te brengen. En daar zat ik gisteren al tegen op te hikken en vanochtend ook een beetje. Nu ik dit weer gedaan heb, zie ik dit als een overwinning. Ik zit nu ook even lekker thuis en ga ik hier even lekker rommelen en straks mijn kind weer ophalen en naar judo brengen. Ik moet proberen om postitief te blijven, dat is als doemdenker een hele lastige. Maar het gevoel wat ik nu heb is goed. Ik ga hier uit komen!!!!
Groetjes,
Wendy
-
Bright
- Ervaren Forumlid
- Berichten: 95
- Lid geworden op: 16-06-2008 19:51
Hi Wendy,
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt.
Je was je zelfvertrouwen aan het opbouwen,en nu lijkt alles weer in te storten.
Maar je moet wel altijd zo denken,dat niets voor niets is,je wilde je oude baan veranderen om een reden,ander had je die beslissing niet genomen.
Die Mirena is voor jou dus echt op het verkeerde moment in je leven gekomen.
Toch heeft het zo moeten zijn.
Je kan het ook zien als een nieuwe les,voor je verdere leven.
Het komt gerust allemaal wel goed,vertrouwen is het allerbelangrijkste,in jezelf en in je omgeving.
Heb je hulp op dit moment?
Gebruik deze tijd thuis,om je te ontspannen, en tot jezelf te komen,ga het niet als iets negatiefs zien.
Mijn beide kinderen zijn vanaf vorige week naar school,dus heb nu tijd om een beetje tot mezelf te komen.
Ook ben ik op zoek naar een baantje voor 2 dagen,want ik voelde me ook niet meer nuttig.
Zoals ik al zei,ik was alleen nog maar moeder en echtgenote,ben nu op zoek naar mezelf,want dat stuk was ik een beetje kwijt.
M'n man moedigt me wel aan,maar vind het toch soms moeilijk dat ik m'n vleugels uitsla,dat merk ik wel.
Maar hij moet er maar aan wennen,want dit is erg belangrijk voor mij.
Die angsten die je niet hardop uitsrpeekt is m'n grootste belemmering.
Ik heb ze soms dagen niet,en dan opeens herinner ik mezelf eraan hoe goed het gaat,en dan lijkt ik het wel weer op te roepen.
Ze zijn dus ontstaan door hormonale invloeden,daar ben ik zeker van.
Maar nu lijken ze erin gebakken,en krijg het er dan maar eens uit.
M'n therapeute zei al"je bent eraan verslaafd geraakt,ze horen bij je leven",we zijn nu hard aan de gang,om ze weg te gooien,en het lukt wel,maar de dagen dat ik zwakker ben,dan grijpt het me weer.
Het heeft ook allemaal tijd nodig
Ik ga m'n kid uit school halen,groetjes van Bright
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt.
Je was je zelfvertrouwen aan het opbouwen,en nu lijkt alles weer in te storten.
Maar je moet wel altijd zo denken,dat niets voor niets is,je wilde je oude baan veranderen om een reden,ander had je die beslissing niet genomen.
Die Mirena is voor jou dus echt op het verkeerde moment in je leven gekomen.
Toch heeft het zo moeten zijn.
Je kan het ook zien als een nieuwe les,voor je verdere leven.
Het komt gerust allemaal wel goed,vertrouwen is het allerbelangrijkste,in jezelf en in je omgeving.
Heb je hulp op dit moment?
Gebruik deze tijd thuis,om je te ontspannen, en tot jezelf te komen,ga het niet als iets negatiefs zien.
Mijn beide kinderen zijn vanaf vorige week naar school,dus heb nu tijd om een beetje tot mezelf te komen.
Ook ben ik op zoek naar een baantje voor 2 dagen,want ik voelde me ook niet meer nuttig.
Zoals ik al zei,ik was alleen nog maar moeder en echtgenote,ben nu op zoek naar mezelf,want dat stuk was ik een beetje kwijt.
M'n man moedigt me wel aan,maar vind het toch soms moeilijk dat ik m'n vleugels uitsla,dat merk ik wel.
Maar hij moet er maar aan wennen,want dit is erg belangrijk voor mij.
Die angsten die je niet hardop uitsrpeekt is m'n grootste belemmering.
Ik heb ze soms dagen niet,en dan opeens herinner ik mezelf eraan hoe goed het gaat,en dan lijkt ik het wel weer op te roepen.
Ze zijn dus ontstaan door hormonale invloeden,daar ben ik zeker van.
Maar nu lijken ze erin gebakken,en krijg het er dan maar eens uit.
M'n therapeute zei al"je bent eraan verslaafd geraakt,ze horen bij je leven",we zijn nu hard aan de gang,om ze weg te gooien,en het lukt wel,maar de dagen dat ik zwakker ben,dan grijpt het me weer.
Het heeft ook allemaal tijd nodig
Ik ga m'n kid uit school halen,groetjes van Bright
-
Maantje
- Nieuweling
- Berichten: 14
- Lid geworden op: 20-08-2008 09:35
Dan en jij ook heel goed bezig vind ik!
Je geeft zelf aan dat je er klaar voor bent om 2 daagjes te gaan werken!
En ik denk ook dat het je heel goed gaat doen. Ik vond het zelf ook weer heerlijk om mezelf te ontwikkelen.
Is ook de reden waarom ik graag weer een baan wil. Ben er alleen niet uit of ik nu al weer op het paard moet springen of nog even wachten todat ik wat stabieler ben;-)
Het geeft me een onrustig gevoel dat er wat weggevallen is, en ik belachelijk veel tijd heb om nu over mezelf na te denken.
Ik denk nu ik hier ben dat het beter is dat ik weer naar huis ga. Anders geef ik misschien te veel uit handen.
Een geduldig persoon ben ik helaas niet, dus het doseren van wat nu wel weer goed voor me is en wat even niet, moet ik nog onder de knie krijgen-)
Het oproepen van iets klinkt me bekend in de oren, in goede tijden dacht ik ook wel eens, goh raar he dat ik toen zo en zo dacht...
Wat mij ook helpt zijn spreuken. Positieve spreuken...
Gisteren las ik er 1 en die zei zoiets van, als ik hier dan toch moet zijn, want dood wil ik niet, dan ga ik er maar iets leuks van maken.
Nu zeg ik dat steeds tegen mezelf, als ik bespeur dat ik weer aan het doemdenken ben.
Groetjes en liefs,
Wendy
Je geeft zelf aan dat je er klaar voor bent om 2 daagjes te gaan werken!
En ik denk ook dat het je heel goed gaat doen. Ik vond het zelf ook weer heerlijk om mezelf te ontwikkelen.
Is ook de reden waarom ik graag weer een baan wil. Ben er alleen niet uit of ik nu al weer op het paard moet springen of nog even wachten todat ik wat stabieler ben;-)
Het geeft me een onrustig gevoel dat er wat weggevallen is, en ik belachelijk veel tijd heb om nu over mezelf na te denken.
Ik denk nu ik hier ben dat het beter is dat ik weer naar huis ga. Anders geef ik misschien te veel uit handen.
Een geduldig persoon ben ik helaas niet, dus het doseren van wat nu wel weer goed voor me is en wat even niet, moet ik nog onder de knie krijgen-)
Het oproepen van iets klinkt me bekend in de oren, in goede tijden dacht ik ook wel eens, goh raar he dat ik toen zo en zo dacht...
Wat mij ook helpt zijn spreuken. Positieve spreuken...
Gisteren las ik er 1 en die zei zoiets van, als ik hier dan toch moet zijn, want dood wil ik niet, dan ga ik er maar iets leuks van maken.
Nu zeg ik dat steeds tegen mezelf, als ik bespeur dat ik weer aan het doemdenken ben.
Groetjes en liefs,
Wendy
-
Bright
- Ervaren Forumlid
- Berichten: 95
- Lid geworden op: 16-06-2008 19:51
Hallo Wendy,
Dat is een goeie manier,en ik doe dat ook vaak,ik heb met een aantal spreuken al weken overwonnen.
Maar het is dus gewoon wel zo,dat die hormonen je gemoed beinvloeden.
Dus dan hielpen die woorden me ook niet meer.
En dat is het vervelende,ik wil zelf heel graag,en ben bereid het gevecht aan te gaan,maar zolang m'n hormonen roet in het eten gooien lijkt het af en toe een onwinbare situatie,en ga ik weer twijfelen.
Toch ben ik er zeker van dat het goed gaat komen.
Op m'n goede dagen voel ik me ook meteen intens goed!,zodat het voelt alsof ik de wereld aan kan.
Ja ik denk dat bij mij het níét werken geen goede invloed heeft.
Ik voel me totaal afhankelijk,en daar hou ik niet van.
Durf eigenlijk niks voor mezelf te kopen of te doen,terwijl m'n man het geen probleem vindt,het zit in mezelf.
Als ik dan eens iets koop,voel ik me weer zo schuldig en pieker er dan weer over.
Ik wil zelf ook het gevoel hebben dat ik ook iets binnen breng,het hoeft niet eens zoveel te zijn,maar het geeft me wel het gevoel belangrijk te zijn.
In jouw geval moet je misschien inderdaad even wachten,als je je weer sterker voelt ga je gewoon weer op zoek.
ik hoop in ieder geval voor je dat je weer snel de oude bent.
groetjes Bright
Dat is een goeie manier,en ik doe dat ook vaak,ik heb met een aantal spreuken al weken overwonnen.
Maar het is dus gewoon wel zo,dat die hormonen je gemoed beinvloeden.
Dus dan hielpen die woorden me ook niet meer.
En dat is het vervelende,ik wil zelf heel graag,en ben bereid het gevecht aan te gaan,maar zolang m'n hormonen roet in het eten gooien lijkt het af en toe een onwinbare situatie,en ga ik weer twijfelen.
Toch ben ik er zeker van dat het goed gaat komen.
Op m'n goede dagen voel ik me ook meteen intens goed!,zodat het voelt alsof ik de wereld aan kan.
Ja ik denk dat bij mij het níét werken geen goede invloed heeft.
Ik voel me totaal afhankelijk,en daar hou ik niet van.
Durf eigenlijk niks voor mezelf te kopen of te doen,terwijl m'n man het geen probleem vindt,het zit in mezelf.
Als ik dan eens iets koop,voel ik me weer zo schuldig en pieker er dan weer over.
Ik wil zelf ook het gevoel hebben dat ik ook iets binnen breng,het hoeft niet eens zoveel te zijn,maar het geeft me wel het gevoel belangrijk te zijn.
In jouw geval moet je misschien inderdaad even wachten,als je je weer sterker voelt ga je gewoon weer op zoek.
ik hoop in ieder geval voor je dat je weer snel de oude bent.
groetjes Bright