Herkenbaar

[Bright]

Hallo Manny,

Ik ben heel benieuwd hoe het nu met jou gaat.
Het is nu alweer een tijdje geleden dat je hebt gepost.
Ik heb jou verhaal ook eens gelezen,en nu lijkt het echt of ik m'n eigen verhaal lees!.
Ik heb niet een kindje verloren,dat lijkt me vreselijk.
Wel ben ik m'n zoontje bijna kwijt geraakt tijdens de bevalling,dat is gelukkig allemaal goed gekomen.
Net als jij hou ik zielsveel van m'n kinderen een dochter van 6 en een zoon van 4.
3,5 jaar geleden heb ik ook de Mirena laten inzetten,en eigenlijk in het begin zonder problemen.
vorig jaar begon echter de ellende.
Ik was ook veel afgevallen,daarna kreeg ik hyperventilatie chronisch,dus de hele dag door moeilijke ademhaling.
Eind vorig jaar had ik gezellig gezeten met een paar vrienden.
Had een paar wijntjes gedronken.
Overdag had ik iets naars gelezenover een familliedrama,en dat hield me die dag in z'n greep,ik kon dat niet verdragen dat zoiets kan gebeuren.
Ik trek me meestal dingen teveel aan,en probeer ook niet teveel te absorberen.
Die avond ging ik naar bed,voelde me best een beetje aangeschoten.
Opeens werd ik wakker methartkloppingen en extreme angstgevoelens.
Ik was totaal buiten mezelf,en was echt bang dat zoiets mij zou overkomen.
De dag daarna was ik helemaal van de kaart.
Ik heb het wel tegen m'n man verteld ,die steunde me,en gaf me goede raad,dat heeft me goed gedaan,maar ik kon het niet helpen dat die gevoelens af en toe in een neerslachtige bui de kop op staken.
En nog komen ze vaak voorbij.
Ik kan daar dan zo moedeloos van worden.
Heb al hulp gezocht,iedereen stelt me gerust,en ik weet dondersgoed zelf dat ik een goede moeder ben,maar het houdt me gewoon in de greep.
Als ik geniet van m'n kids en als ik erg trots op ze ben,bekruipt me ineens een schuldgevoel,ik maak mezelf dan wijs dat ik dat geluk niet verdien,ik ben immers dat slechte mens die "die zo heeft gedacht".
Na dit weekend ben ik er pas achter gekomen dat die gevoelens en depressies ook mede door de Mirena kunnen komen.
Maandag is het verwijderd,en ik zal zien of ik weer echt vrij en ontspannen kan leven.
Zou wel heerlijk zijn.
Het gaat met de therapie ook al beter,maar kan het niet helpen af en toe in die put te vallen.
Misschien,als ik niet meer die nare hormonen in m'n lichaam heb,dat het dan rustig kan slijten.

groetjes van Bright

[Claudia]

Ik ben ook heel benieuwd hoe het met Manny gaat, het is al zó lang geleden dat we voor het laatst iets van haar hebben gehoord.

Wat jij omschrijft Bright, is ook voor mij (en anderen hier) heel herkenbaar. Het is nu gelukkig allemaal véél minder geworden, maar die overgevoeligheid voor nare gebeurtenissen die je zo maar kunnen overkomen, die angst... heel erg vond ik dat.
Ik hoop dat je snel beter zult voelen. Dat je zo veel bent afgevallen (heel knap hoor trouwens ) kan inderdaad ook effect op je hormoonhuishouding hebben gehad. In vetweefsel wordt namelijk oestrogeen geproduceerd. Heb je minder vetweefsel, dan maak je ook minder oestrogeen aan. Voeg daar synthetisch progesteron uit de Mirena aan toe en de balans is weg...

Groetjes,

Claudia