Spiraaltje eruit, andere anticonseptiemiddelen erin

Hier kun je beschrijven hoe het sinds de verwijdering van de Mirena met je gaat. Post hier al je updates!
Plaats reactie
Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

Spiraaltje eruit, andere anticonseptiemiddelen erin

Bericht door Wipkip » 27-09-2011 09:45

Voordat ik aan mijn verhaal begin over mijn verwijdering, leg ik hieronder eerst mijn complete verhaal uit:

In mei 2011 heb ik een spiraaltje laten plaatsen. Die dag heb ik verschrikkelijk veel pijn gehad: overgeven, diaree, de hele mikmak. Daarna ging het redelijk goed. Ik had gekozen voor een spiraaltje omdat ik depri werd van de pil (10 jaar de diane geslikt), in september 2010 ben ik daarmee gestopt (geen vriend, waarom nog doen?) en ik voelde me veel beter. Ik heb toen letterlijk tegen vrienden gezegd: het is alsof er een enorme last van mijn schouders is gevallen. Mensen prezen me toen ook dat ik niet meer zo veel last had van stemmingswisselingen. De hormonen die in het spiraaltje zitten, werd mij verteld, werken plaatselijk en komen niet in je lijf terecht, dit leek mij dus een goede keuze toen ik weer een vriend kreeg in maart 2011.

Het weekend na het plaatsen van het spiraaltje had ik mijn eerst huilbui en had ik last van flinke bloedproppen, dit was tijdens een familieweekendje.
In juni was ik depri en zag ik alles somber in, ik was net gaan samenwonen met mijn vriend (!), in juli was ik huilerig en extreem saggo, in augustus was ik depri en huilerig (ik was op een festival en op vakantie).
Begin september (start schooljaar) begonnen mijn echte klachten pas: geen eetlust (-4 kilo in 2 weken), intollerantie voor geuren (parfum, eten), huilbuien, paniekaanvallen, hyperventileren, angstig/doemdenken (bang dat naasten plotseling dood zouden gaan, de raarste scenarios heb ik bedacht), wazig zien, puistjes/blaasjes op mijn hoofdhuid (onder m'n haar), migraine, slapeloosheid, heel erg depressief (het glas is niet halfvol, maar heeft slechts een bodempje), stemmingswisselingen, opvliegers (bij gebrek aan een betere benaming: ik ben namelijk pas 27) lusteloosheid, minder zin in vrijen, pijn bij het vrijen (het leek alsof ik dan het spiraaltje voelde), bloeden na het vrijen, geen zin om iets te doen (sport, school, werk, seks, huishouden). De dokter deed het af als depressief, ik werd naar een psycholoog gestuurd, maar ik had natuurlijk al een beetje zitten suffelen op dit forum.

Ik ben 1 keer bij de psycholoog geweest (vorige week) en hij zei dat ik perfectionistisch ben en dingen meer los moet laten. Ik ben serieus met zijn tips aan de slag gegaan, maar vanochtend was ik weer eens om half 6 wakker en heb me toen heel boos gemaakt. Om 7:50 stond ik voor de deur bij de dokter en erop gestaan dat ze hem eruit haalde. En hij is eruit! Ze waren wel wat sceptisch volgens mij, maar ik denk echt dat het daar aan ligt. Ik voel me nu trouwens helemaal normaal. Ik hoop dat dit zo blijft en ben van plan jullie zo veel mogelijk op de hoogte te houden (in navolging van Anita) omdat ik hoop dat anderen zich herkennen in dit verhaal en zich minder onbegrepen voelen. Jullie zijn niet alleen!

Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat we de eerste maand met condoom gaan vrijen, daarna gaan we weer over op anticonseptie. Ik overweeg de volgende dingen: koperen spiraaltje of de natuurlijke pil. Als er dames zijn die hier ervaring mee hebben: ik hoor het graag!
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

lady d.
Ervaren Forumlid
Berichten: 64
Lid geworden op: 19-09-2011 14:03

Bericht door lady d. » 27-09-2011 16:11

Hoi Lieke,

Geweldig dat je voor jezelf bent opgekomen, goed hoor!! :D Zal wel een hele overwinning voor je zijn; GEWELDIG TOCH!

Als ik zo lees dat je vroeger ook al stemmingswisselingen had van de pil, dan weet ik wel zeker dat het nu ook bij de Mirena de oorzaak is geweest. Ik heb 17 jaar de pil geslikt vroeger en ben ermee begonnen toen ik 16 was. Omdat je dan midden in de pubertijd zit, valt het op dat je opeens veranderd (je denkt dat het normaal is; je zit immers in de pubertijd, duhhhh). :twisted:

Achteraf weet ik nu dat de Mirena mij wel degelijk veranderde qua stemming e.d. Ik slik al 15 jaar geen pil meer en pas nu ben ik erachter gekomen dat ik vroeger ook door de pil een ander mens ben geworden. In eerste instantie dacht ik dat ik doordat ik ouder ben geworden rustiger was geworden. Nu ik hier goed over nadenk is de pil de boosdoener geweest van mijn bitcherig gedrag destijds en begon het nu weer opnieuw dit jaar met de Mirena. :oops:

Maar goed dat we onszelf beter kennen dan welke huisarts of psycholoog dan ook. Jammer dat er nog velen naast ons zijn die zich wel laten afschepen met depressieve klachten en daardoor aan de anti-depressiepillen zitten. Terwijl de oplossing zoveel dichterbij ligt.
Dat je nu helemaal nergens last meer van hebt. Ik heb ook het gevoel dat ik wat rustiger ben vandaag nadat ik het ding gisteren heb laten verwijderen. Ik denk dat dit idd euforie is, omdat we voor onszelf hebben gekozen, de stoffen zitten immers nog in ons lichaam. Dus laten we niet te vroeg juichen en een paar weken tot maanden afkijken :P

Sterkte en we houden elkaar op de hoogte!! :wink:

Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

Bericht door Wipkip » 27-09-2011 17:44

Hey Lady,

Achteraf gezien veranderde ik in de pubertijd ook gigantisch door de pil, maar pas na een paar maanden. Zo kwam ik in een half jaar tijd na het slikken van de pil 20 (!) kilo aan, dat kon inderdaad ook door een groeispurt komen en was ik verschrikkelijk depri in de herfst/winter.

Ik voel me nu wel weer een beetje gejaagd, maar wat ik nu voel is niets vergeleken met hoe ik me de afgelopen dagen heb gevoeld. De opluchting die ik ook voelde toen dat ding eruit was en ik zag hoe de dokter het in de prullenbak gooide! Ongelooflijk! Dat verbaast me nog het meest: hoeveel stress ik schijnbaar had van het feit dat er iets onbekends in mijn lijf zat. Ik ga ook net als jij proberen bij te houden hoe ik me voel/wat mijn vorderingen zijn de komende tijd :roll: . Hopelijk hebben andere vrouwen er iets aan zodat ze zien wat er gebeurt met je na de mirena.
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

Bericht door Wipkip » 28-09-2011 08:09

08:30 Gisteravond was ik helemaal in de stress omdat ik wat zou gaan drinken met mijn schoonzussen en schoonmoeder. Ik was bang dat ze aan me zouden zien dat er wat aan de hand was. Mijn vriend heeft me gelukkig goed kunnen kalmeren. Alles wat er door mijn hoofd spookt heb ik aan hem uitgelegd: dat ik bang ben dat hij bij me weggaat, dat ik bang ben dat hij er achter komt dat ik niet goed genoeg ben voor hem. Hij heeft me helemaal gerustgesteld, daarna ging het wel. Gistermiddag had ik ook een afspraak met mijn psycholoog, hij denkt dat ik last heb van verlatingsangst en perfectionisme en wijt mijn symptonen daar aan.

Vanochtend weer om half 6 wakker, slechts 5 uur geslapen, het begint me op te breken. Ik voel me geestelijk nog steeds gejaagd, gestresst, maar niet meer zo erg als Voor Mirena. Vandaag wilde ik ook eigenlijk niet naar school, ik heb mijn vriend gevraagd of hij me naar het station wilde brengen, ik was bang dat ik anders niet zou gaan. Hij vroeg vanochtend hoe het mijn mij ging en op het antwoord gejaagd/gestresst zei hij dat dat natuurlijk kwam omdat er vast nog hormonen in mijn lijf zitten. Dat denk ik ook, maar ja: ik kan nergens informatie vinden/krijgen over hoe lang dat ongeveer nog in mijn lijf blijft?!? Want volgens de instanties kan het niet in je lijf terecht komen! Ik had nog geen honger 's ochtends, heb sindsdien een mandarijntje op en rond 10 uur een broodje mozarella. Dus dat gaat zeker de goede kant op.

20:30 Ik ben ongesteld (?!?) Nu al! Ik voel me super. Alle klachten zijn weg. Ik werd om 11 uur 's ochtends ongesteld, en daarna verdwenen de wolken gewoon. Op de terugweg van school naar huis merkte ik dat ik mezelf weer was. Ik zat de jas van een vrouw te bewonderen en vroeg me af waar ze die vandaag had en of die kleur mij ook goed zou staan, ik zag een kat lopen en ben blijven staan om hem te aaien. Tijdens het eten heb ik voor het eerst in weken niet hoeven huilen. Ik heb zelfs grapjes met zelfspot kunnen maken met mijn vriend. Duimen dat dit zo blijft!
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

Renaat
Ervaren Forumlid
Berichten: 27
Lid geworden op: 16-09-2011 22:42

Bericht door Renaat » 28-09-2011 21:11

Hey LiekeG,

Dat klinkt allemaal fraai!
Ik hoop zeker dat het zo beter blijft gaan met je hoor.
Zou fijn zijn voor je en uiteraard ook voor je vriend.

Bij mij zit dat rampen ding er nog in en ik voel me er niet beter door.
Misschien is het wel zo dat ik alles nu aan dat ding ga hangen maar eerlijk is eerlijk, ik weet pas of dat niet zo is als het er uit is.

Hou je ons op de hoogte?

Groetjes,
Renaat

Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

Bericht door Wipkip » 29-09-2011 07:18

Hey Renaat,

Ik vermoedde dat ik dat ook deed. Zo heb ik mijn dokter ook kunnen overhalen hem eruit te halen zolang de Mirena er nog in zat zou ik niet serieus met mijn psych aan de gang kunnen gaan. Maar zelfs al is het een placebo-effect (iemand hier op het forum heeft mij dat gezegd, ik geloof Lady D?) en zit het allemaal tussen je oren, dan moet hij er nog uit!

Vanochten werd ik rustig wakker (wel veel te vroeg), maar binnen 10 minuten had ik mezelf alweer opgefokt mt werkelijk niets zal ik gaan fietsen naar het station of de bus nemen hier om de hoek? (..) De onrust is gelukkig wel voor rede vatbaar geen hyperventilatie en doemdenken, wel een versnelde hartslag, die probeer ik te managen met ademoefeningen.

Heb je al een afspraak wanneer hij eruit gaat? Of ga je het nog even aankijken?
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

lady d.
Ervaren Forumlid
Berichten: 64
Lid geworden op: 19-09-2011 14:03

Bericht door lady d. » 29-09-2011 10:27

LiekeG schreef:Maar zelfs al is het een placebo-effect (iemand hier op het forum heeft mij dat gezegd, ik geloof Lady D?) en zit het allemaal tussen je oren, dan moet hij er nog uit!

Vanochten werd ik rustig wakker (wel veel te vroeg), maar binnen 10 minuten had ik mezelf alweer opgefokt mt werkelijk niets: zal ik gaan fietsen naar het station of de bus nemen hier om de hoek? (..) De onrust is gelukkig wel voor rede vatbaar: geen hyperventilatie en doemdenken, wel een versnelde hartslag, die probeer ik te managen met ademoefeningen.
Hoi Lieke,

V.w.b opmerking m.b.t. een placebo effect komt niet van mij want ik weet zeker dat het niet tussen de oren zit. De hormonen komen via de baarmoeder in je bloedbaan. Alles wat in de bloedbaan komt gaat door je lichaam. Wat de artsen mij ook vertellen (dat het niet in je lichaam komt maar in de baarmoeder blijft daar geloof ik niks van) ik weet heel goed wat een gejaagd gevoel ik heb gehad de afgelopen maanden en dat het niet vanuit mijn hoofd werd veroorzaakt.

Dat wat met vlagen op kwam zetten, zal ook met vlagen verdwijnen.

Die medicatie in je lijf is niet zomaar verdwenen naar mijn mening. Het feit dat je een kat heb geaaid onderweg en een jas hebt bewonderd; je hebt weer even genoten ook al was het maar een momentje. Probeer dan ook dat momentje vast te houden en daar aan te denken. :)

Mijn ervaring; de afgelopen maanden kon mij werkelijk niks meer interesseren, laat staan de kleding van iemand anders :oops:
Ik was niet eens met mijn eigen kleding bezig terwijl ik anders de avond ervoor mijn kleding netjes klaarleg voor de volgende dag (wat ik nu ook weer doe sinds gisteren). Dus het gaat vast beter met je :P als je nu alvast geniet van de kleine momentjes en ze langzaam opbouwt :D

Moet je nog naar die psycholoog :?: Ik heb namelijk niet zulke goede ervaringen met psychologen als je niet in het standaard boekje past.......en in dit geval passen wij niet in het boekje maar zijn wij volgens de theorie van de medische wereld gestoord........dus kom je er waarschijnlijk slechter naar buiten dan toen je naar binnenstapte (maar dat is mijn ervaring). We mailen! :wink:

Fijne dag en geniet van deze mooie zonnige dag :!:

Wipkip
Ervaren Forumlid
Berichten: 84
Lid geworden op: 19-09-2011 09:18

Bericht door Wipkip » 29-09-2011 12:27

Ik weet ook wel zeker dat je gelijk hebt hoor! Ik bedoelde dat ik ook een enorme opluchting voelde toen hij eruit was. Ik voel me nu 1230 ook weer kiplekker, het zijn inderdaag vlagen dat je je weer even gejaagd voelt. Wat een verschil! Ik ben gisteren bij mijn moeder geweest, omdat zij zich verschrikkelijk veel zorgen maakte natuurlijk en ze zei dat ik er niet meer uitzag als een dood vogeltje.

Het feit dat kleren je niet meer interesseerden herken ik helemaal, ik heb 2 maanden make-up loos en met dikke uitgroei rondgelopen. OMG! Niks voor mij. Gelukkig pak jij ook je ritueel weer op met je kleren klaar leggen )
Die psych ga ik denk ik gewoon afbellen inderdaad, want ik heb er eigenlijk niet veel aan..
Dit forum gebruik ik als een soort dagboek om mijn gevoelens van me af te schrijven. Of je je wel/niet herkent in dit verhaal is natuurlijk de vraag. Hopelijk heb je er toch iets aan.

lady d.
Ervaren Forumlid
Berichten: 64
Lid geworden op: 19-09-2011 14:03

Bericht door lady d. » 29-09-2011 14:47

LiekeG schreef:Ik weet ook wel zeker dat je gelijk hebt hoor! Ik bedoelde dat ik ook een enorme opluchting voelde toen hij eruit was. Ik voel me nu 12:30 ook weer kiplekker, het zijn inderdaag vlagen dat je je weer even gejaagd voelt. Wat een verschil! Ik ben gisteren bij mijn moeder geweest, omdat zij zich verschrikkelijk veel zorgen maakte natuurlijk en ze zei dat ik er niet meer uitzag als een dood vogeltje.

Het feit dat kleren je niet meer interesseerden herken ik helemaal, ik heb 2 maanden make-up loos en met dikke uitgroei rondgelopen. OMG! Niks voor mij. Gelukkig pak jij ook je ritueel weer op met je kleren klaar leggen :)
Die psych ga ik denk ik gewoon afbellen inderdaad, want ik heb er eigenlijk niet veel aan..
Is toch fijn om te horen van anderen dat je er beter uitziet :lol: als je moeder het zegt dan moet je daar op vertrouwen. Zij kent je immers al je hele leven :lol:

Erg toch make-up loos, mijn collega's zeiden ook al; Diaan voel jij je wel goed? Je loopt zonder make up rond terwijl je normaal alles op elkaar hebt afgestemd. Zelfs mijn nagellak was afgebladderd; nou dat is uit den boze.......ga niet zonder mijn nagels bij te werken de deur uit. Ken je nagaan hoever je kunt zakken......gelukkig heb ik mijn haren nog wel geverfd :oops: maar dat was ook het enige. Was bijna veranderd in ma Flodder hihi.

Er komen zo ook nog andere bijkomstigheden boven water zie je wel. Zo heb ik bij Renaat ook gepost iets m.b.t. een sigaret opsteken (terwijl we 6 jaar niet meer roken; absurd hoor!!). Hormonen zijn terroristisch aangelegd :x ze maken je leven tot een hel blleeeeehhhh. :shock:

Je voelt zelf Liek of je behoefte hebt aan de psycholoog. Misschien heb je er iets aan dat je het kwijt kunt op die manier. Maar ik maakte me nog bozer na een gesprek met een psycholoog in het verleden; die zei dan letterlijk; mmmmm, daar moet ik over nadenken, kom ik volgende keer bij je op terug. Nou ja, kan ik zelf ook wel op internet de boel gaan uitpluizen. Worden we soms wijzer van dan naar de "geleerden" te luisteren in het geval van de Mirena sowieso :P

We contacten, greetz, Diana

Renaat
Ervaren Forumlid
Berichten: 27
Lid geworden op: 16-09-2011 22:42

Bericht door Renaat » 30-09-2011 10:57

Hoi Dames!

Zoals ik op de andere post al gezet heb is ze eruit gehaald vanmorgen..
Nu ruim 1,5 zonder dat 'ding' en ik voel me best wel bevrijd eigenlijk.
Dat deel zal ook wel tussen de oren liggen omdat je toch erg gefocust bent op het eruit laten halen van monster-mirena.

Heb mijn pakje sigaretten opgeborgen en ga hem aan mijn vriend geven.
Die rookt wel en dat wil ik wel zo laten..hij roken en ik gewoon lekker niet..

Wil graag 'gezond' door het leven en niet achteraf te horen krijgen dat ik ziek ben geworden door iets wat ik zelf heb gedaan...snappie?

Heb nu wel buikpijn en een opgezette buik, merk ik aan mijn broek dus straks ff een wat wijdere broek aan en dan zal het wel beter gaan.
Heb, zoals jullie ook zeggen, mijn uiterlijk ook erg op zijn beloop gelaten al was dat eerder van de laatste weken...
De dagen dat ik me slechter voelde werden meer en de betere kon ik op 1 hand tellen..

Nu dus afwachten hoe mijn lijf dit hele gedoe gaat aanpakken en mezelf ff die ruimte geven om het te verwerken..
Ik ga me even een beetje fatsoeneren en richting mijn werk...

Niet zo'n zin in maar de zon schijnt en ik ben vrij...vrij van Mirena...vrij om te kunnen genieten....

Heel veel sterkte daar en spreek jullie snel weer!

Vertellen jullie wel verder..hoe het met jullie gaat??

Groetjes,
Renaat

Plaats reactie